Element of Play

Ac tA Ac A de m i A e A rt i u m V i l n e nsis / 67 2 012 A RT A N D PL AY Art and play are two fundamental characteristics of humans. Being comparably important, the two notions are strongly interconnected -something that is not only longstanding but has also been carefully observed. Hayden Ramsay notes: "As thinkers from Aristotle onwards have noted, part of the benefit of artistic performances is the opportunity to express and explore powerful emotions and beliefs in safer and more con-This paper examines creative uses of video games. The starting point of the article is an observation of the inherent interconnection between play and art. The demise of the play element, as observed by

“Güncel Sanatta Oyun Kuramı ve Oyun Olgusu” başlıklı tez çalışmasında oyun olgusunu anlaşılır hale getirmek amacıyla, öncelikle oyun kavramı üzerine çalışmış düşünürlere yer verilmiştir. Oyun kavramı tarihsel, toplumsal, mitolojik, felsefi, sanatsal ve bireysel olmak üzere çeşitli açılardan kısaca ele alınmıştır.
Güncel sanatın, günümüzde kavramsal anlamda sürekli değişime uğrayan zemininde tanımlanmasının önem arz ettiği düşünülmüş; güncel sanata ve oluşum sürecine değinilmiştir.
Sanatsal bağlamda oyun kavramı ve günümüz sanatında oyunsal unsur incelenmiştir. Oyun ve Güncel Sanat’ın ortak noktaları ve benzerlikleri açıklanarak, bu bilgiler ışığında “Güncel Sanatta Oyun Kuramı ve Oyun Olgusu” başlıklı tez çalışması, oyun kavramından esinlenen ve oyun olgusunu kullanmaya eğilimli, 1960 sonrası güncel sanatçılarla desteklenmiştir.
Son olarak, tez yazarının konu ile bağlantılı olan çalışmalarından örnekler verilerek tez tamamlanmıştır.
Bu tez çalışması aracılığıyla günümüz sanatının olmazsa olmazı durumuna gelen ve yapıtta samimiyeti, varoluşu, yapıtın sanat yapıtı olmasını sağlayan unsurlardan en önemlisinin oyun olduğu sonucuna varılmıştır. Oyunun teoride kavranması yanında uygulanabilirlik düzeyinde tespitlerde bulunulmuştur. Böylece tez çalışmasının başlıca hedeflerinden biri olan, genç sanatçıları sanat alanındaki oyun kavramı ile tanıştırıp, kendi sanatsal oyunlarını kurmalarında vizyon kazandırma hedefine ulaşıldığı düşünülmektedir.
Anahtar kelimeler: Çağdaş sanat, Oyun olgusu, Sanatçı

For education to be more intrinsically engaging, play should be an integral part of the learning process. In today's terrain of unremittingly shifting realities, the necessity for lifelong learning and the rebuilding of a learning society is predominant. There has been a frenzy in research with a plethora of wise solutions and models as to what and how should be learned, but with very little relevance to learners motivation. Why do people engage in learning? Is extrinsic motivation enough to make people want to learn in depth? Can learners intrinsic concerns be integrated into the what and how models of a fixed linear/sequential curriculum, teacher/textbook, exam-centred education system, or should there be another way?

This paper is an attempt to examine the capacity of play in generating and facilitating self-searching and promoting self-compelled deep learning by looking into the history of play learning and reporting on the emerging possibilities of contemporary playful learning systems. The report draws on literature review of play theory and play related issues, and on participatory observation of existing playful learning environments conducted mostly on and over the Internet. It also draws heavily on the innovative and exceptional learning experience the writer have had participating in the MA in ODE courses offered at a distance by the Institute of Educational Technology of the OU/UK, and on the ten-year eye-opening teaching/learning experience with the blind.