Master in Modern Greek Philology

Ο διάλογος της λογοτεχνίας με την επιστήμη της φιλοσοφίας συνιστά ένα ευρύ και ανεξερεύνητο πεδίο για τα δεδομένα της ελληνικής λογοτεχνίας. Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για ένα πεδίο μελέτης, ικανό να προσφέρει νέες αναγνώσεις και να ανατροφοδοτήσει τα λογοτεχνικά κείμενα με σύγχρονες ερμηνείες. Η διαπίστωση, επίσης, νεότερων αλλά και σύνθετων προβληματισμών πάνω στα λογοτεχνικά κείμενα με βάση την επιστήμη της φιλοσοφίας, συνεισφέρει στη σύγκλιση των δύο επιστημών, φέρνοντας εγγύτερα τη φιλολογία με τη φιλοσοφία και ανοίγοντας έτσι το γόνιμο διάλογο ανάμεσα στις επιστήμες.

Αντικείμενο του παρόντος κειμένου είναι η ανάδειξη της γραμματειακής σχέσης του ποιητικού έργου του Μανόλη Πρατικάκη με το φιλοσοφικό Ταοϊσμό και γενικότερα με τη φιλοσοφία προερχόμενη από την Άπω Ανατολή (Ζεν Βουδισμός, Βραχμανισμός). Ο Μανόλης Πρατικάκης με διαρκή παρουσία στα ελληνικά συγγραφικά τεκταινόμενα, η οποία ξεπερνά τα σαράντα έτη, συνιστά ένα δείγμα νεοέλληνα ποιητή που αφομοίωσε τη νεωτερική λογοτεχνική παράδοση και παράλληλα δημιούργησε τη δική του προσωπική ποιητική περιοχή.  Κατάφερε προϊόντος του χρόνου να κατασκευάσει ένα στιβαρό ποιητικό έργο που περιλαμβάνει μια ποικίλη και ευρεία γκάμα θεματικών και εκφραστικών μέσων. Στη σφαίρα δημιουργίας της προσωπικής ποιητικής περιοχής του Μανόλη Πρατικάκη περιλαμβάνεται η γόνιμη μαθητεία του ποιητή στο φιλοσοφικό ρεύμα του Ταοϊσμού, των Ουπανισάδων, αλλά και του Βραχμανισμού.