Philosophy

Σάθας (Σαθόπουλος) μας πληροφορεί στο βιβλίο του "Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821" που εκδόθηκε το 1868, για έναν Έλληνα με πολλές Επικούρειες επιδράσεις, τον Μιχαήλ Μάρουλο Ταρχανιώτη. Ο Μιχαήλ Μάρουλος υπήρξε εκτός από πολεμιστής και ένας διανοούμενος του 15ου αιώνα. Η οικογένειά του ήταν αξιωματούχοι του θρόνου. Δηλαδή ήταν στην υπηρεσία και της βασιλείας του Κωνσταντίνου ΙΑ του Παλαιολόγου. Γονείς του ήταν ο Μανίλιος (Εμμανουήλ) Μάρουλος και η Ευφροσύνη Ταρχανιώτη. Το 1453 όταν η Κωνσταντινούπολη έπεφτε στους Τούρκους, η οικογένειά του εγκαταλείπει την Πόλη και μετοικίζει στην Ιταλία. Εκείνο τον καιρό η Ευφροσύνη κυοφορεί τον Μιχαήλ Μάρουλο.

Η λέξη διαλεκτική προέρχεται από την λέξη διαλέγομαι, που σημαίνει διεξάγω συζήτηση. Στην αρχαιότητα όμως με τη διαλεκτική εννοούσαν την τέχνη να φτάνει κανείς στην αλήθεια μέσω τις σύγκρουσης των αντιθέτων απόψεων. Γενικότερα δηλώνει την αντιπαραβολή των αντιθέσεων και ανάπτυξη του «διαλόγου» τους, είτε ως την άρση, είτε ως την εναρμόνιση, είτε ως μια νέα σύνθεσή τους.

Την εποχή που λίγοι γνώριζαν περί Επίκουρο, ο Τόμας Τζέφερσον μας φέρνει στην επιφάνεια με όλο το κύρος που είχε, μερικά ψήγματα της Επικούρειας Φιλοσοφίας χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως Επικούρειο. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι εφευρέσεις και οι καινοτομίες που είχαν συντελεστεί μέχρι αυτήν την εποχή οφείλονται σ' όλα όσα είχε διδάξει πριν 2200 χρόνια ο Επίκουρος και οι Φίλοι του. Αυτά λοιπόν τα ψήγματα, άλλοτε με επιτυχή τρόπο και άλλοτε αυθαίρετα, μας δείχνουν ότι ενώ ο Τόμας Τζέφερσον είχε διαβάσει Επίκουρο εντούτοις δεν είχε εισέλθει βαθιά στην φιλοσοφία του. Και δεν είχε εισέλθει διότι, μάλλον έως σίγουρο, η κουλτούρα του ήταν διαφορετική από έναν Έλληνα. Και αυτό το καταλαβαίνουμε, από την αναφορά σε μία επιστολή του, στην «ραθυμία», που προφανώς εννοεί την Καταστηματική Ηδονή. Και στην ευψυχία, όπου εννοεί την ανδρεία-γενναιότητα. Μας λέει λοιπόν σ' ένα γράμμα του 1 , όπου το έστειλε στον δεύτερο πρόεδρο των Η.Π.Α., τον Τζων Άνταμς 2 , για την ραθυμία ότι 3. «Ένας από τους κανόνες του Επίκουρου, καθώς γνωρίζετε, είναι και το πώς «η ραθυμία που φέρνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση (ηδονή) ή που προκαλεί μεγαλύτερο πόνο, πρέπει να 1 Η επιστολή αυτή γράφτηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1819, με αφορμή τη γραπτή συζήτηση που είχαν τότε, ο Τζων Άνταμς με τον Τόμας Τζέφερσον, για τον Επίκτητο 2 ο Τζων Άνταμς ήταν ο νομικός που το 1776 βοήθησε τον Τζέφερσον να συντάξει τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Αμερικανών. Ήταν αυτός που έκανε τις διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους. Γι' αυτό, διετέλεσε αντιπρόεδρος στην οκτάχρονη θητεία του Τζωρτζ Ουάσιγκτων και αμέσως μετά δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν ήταν γραφτό να κάνει και ο ίδιος διπλασιασμό της θητείας του όπως ο προκάτοχός του στρατηγός, γιατί οι Αμερικανοί επέλεξαν την επόμενη φορά τον Τόμας Τζέφερσον. Παρά τη συγκυρία, αυτά τα δύο ιστορικά πρόσωπα της Αμερικανικής Επανάστασης παρέμειναν φίλοι και συμπαραστάτες, όπως αποδείχτηκε από τη μακρόχρονη αλληλογραφία τους. Άλλωστε, ο Τζων Άνταμς ανέβηκε και πάλι στον προεδρικό θώκο μέσω του γιού του Τζων Κουίσκι Άνταμς που έγινε αργότερα ο έκτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. 3 Την ίδια επιστολή την στέλνει και στον φίλο του Ουίλιαμ Σορτ, που τον γνώριζε από το Παρίσι όταν ο τελευταίος ήταν γραμματέας του και τον χαρακτήριζε ως θετό γιο του. Παρενθετικά αναφέρω ότι ο Σορτ είχε γεννηθεί κι αυτός στη Βιρτζίνια και είχε σπουδάσει στο ίδιο κολέγιο που είχε σπουδάσει ο Τζέφερσον, αλλά 16 χρόνια αργότερα. Εκεί ίδρυσε το 1776, τη χρονιά της αμερικανικής επανάστασης, τη φοιτητική κοινότητα ΦΒΚ με ελληνικά αρχικά που σημαίνει Φιλοσοφία Βίου Κυβερνήτης. Η ΦΒΚ υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας και έχει αναδείξει μεγάλες «προσωπικότητες» της Αμερικής.

Στην ελληνική μυθολογία ο Χρόνος ήταν μία ασώματη αρχέγονη θεότητα. Παρότι ασώματος, εικονιζόταν και ως τέρας με σώμα φιδιού και τρία κεφάλια: α) ανθρώπου (άνδρα), β) ταύρου και γ) λιονταριού. Ο Χρόνος και ένα άλλο φίδι που τον συνόδευε και που λεγόταν Ανάγκη, περιελίσσονταν γύρω από το κοσμικό αυγό. Στη συνέχεια έσπασαν το αυγό αυτό για να σχηματισθεί το Σύμπαν 1 .

Επικούρειες επιδράσεις στον Ρήγα Φεραίο (Βελεστινλή) Τι σ' ωφελεί, αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά; Στοχάσου, πως σε ψένουν καθ' ώραν στην φωτιά. Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής, ο τύραννος, αδίκως σε κάμνει να χαθείς. Δουλεύεις ολ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη, κι' αυτός, πασχίζει πάλιν το αίμα σου να πιη. Καλλιόναι, Μίας Ώρας ελεύθερη ζωή! Παρά, σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή

Πολλές φορές στους Επικούρειους κύκλους έχει αναφερθεί το όνομα του Αρίστιππου με απαξιωτικό και με σκαιό τρόπο. Και έχει χαρακτηρισθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή. Διότι, όπως λέγεται, επιδιώκει ο Αρίστιππος μόνο τις σαρκικές ηδονές. Κι αυτές χωρίς φρόνηση. Έτσι κι εγώ, από καθαρή περιέργεια, έψαξα και βρήκα σημαντικά πράγματα για τον βίο και την πολιτεία αυτού του φιλόσοφου, που πόρρω απέχει απ' αυτά που του έχουν καταλογιστεί. Ήτανε γόνος μιας Ελληνικής πλούσιας οικογένειας από την Κυρήνη. 1 1 1. Το όνομα της το πήρε από την πηγή Κύρη, που ήταν αφιερωμένη στον θεό Απόλλωνα Η Κυρήνη ιδρύθηκε ως αποικία των Ελλήνων της Θήρας, το έτος 631 π.τ.β.α όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος στο βιβλίο ιστορίας του. Υπήρξε η κύρια πόλη της αρχαίας Λιβύης και διατηρούσε εμπορικές σχέσεις με Ελληνικές πόλεις

Αυτό το κείμενο απευθύνεται προς όλους. Προς όλους όσους υπήρξαν έφηβοι. Αλλά και σε όσους θέλουν να διάγουν ακόμα αυτήν την τόσο συναρπαστική ηλικία, κατά το "Έλληνες αεί παίδες" που μπορεί εύκολα να μετατραπεί στο «Επικούρειοι αεί παίδες». Επίσης απευθύνεται και σ' αυτούς που ευρίσκονται σ' αυτόν τον εύπλαστο χρόνο της ζωής τους. Για να ξαναθυμηθούμε εμείς τις φορτίσεις που μας ταλαιπώρησαν και για να έχουμε εμείς τις πιο πρόσφατες μαρτυρίες τους. * Σε μια μεγάλη πλειοψηφία από τους έφηβους δημιουργείται στον εσωτερικό τους κόσμο, αυτές οι συγκινησιακές καταστάσεις, αυτά τα αισθήματα, που σαν διέξοδο έχουν την ανατροπή. Όντως οι περισσότεροι από εμάς είχαμε και έχουμε στο μυαλό μας κάποιο όραμα. Και είχαμε και επεξεργαζόμαστε με την φαντασία μας κάποιο ιδανικό και κάποιον στόχο. Προσπαθούσαμε να κατασκευάσουμε με το μυαλό μας μία καλλίτερη κοινωνία. * Στην προσπάθειά μας για την κατασκευή αυτής της κοινωνίας, μας την είχαν έτοιμη οι Μαρξιστές. Και η κοινωνία αυτή δεν ήταν άλλη από μία φαντασιακή και ντετερμινιστική κοινωνία της δικτατορίας του προλεταριάτου που νομοτελειακά θα έφερνε την αταξική κοινωνία όπως μας λέγανε. Δυστυχώς αυτή η δικτατορία του προλεταριάτου έγινε δικτατορία επί του προλεταριάτου και απέτυχε παταγωδώς. * Όμως πολλοί που είχαμε χρόνο να σκεφτούμε, η σκέψη αυτή μας έφερε σε αντίθεση με όσα πρέσβευε η κοινωνία. Επιπλέον μας έφερε σε αντίθεση μ' αυτά που δεχόντουσαν οι Μαρξιστές. Έτσι πολλοί από τους σκεπτόμενους, γινήκαμε ανατροπείς και ρηξικέλευθοι.

Είναι άραγε έμφυτο ή επίκτητο το να ζει ο κάθε άνθρωπος με μύθους ή με φαντασιώσεις; Αν απαντηθεί αυτό, τότε μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα που τίθεται στον τίτλο του παρόντος κειμένου. Γιατί γεγονός είναι, ότι όλοι μας έχουμε ιδεοληψίες και μας αρέσουν να ζούμε σε ένα φανταστικό κόσμο που έχουμε πλάσει εμείς. Δυστυχώς έτσι σκέπτεται η πλειονότητα. Υπάρχουν όμως μερικοί που βιώνουν την πραγματικότητα όπως είναι. Μα είναι λίγοι. Αυτοί οι λίγοι που τα καταφέρνουν και δεν νομίζω πως έχουν μυαλό περισσότερο από τους άλλους, μπορεί κάποτε να γίνουν η πλειοψηφία. Μπορεί! Άρα καταλήγουμε στο γεγονός που μας δείχνει η πλειοψηφία, ότι το να ζούμε με μύθους είναι έμφυτο. Αυτές οι εμμονές μπορεί να είναι ο αρχέγονος φόβος του ανθρώπου προς το άγνωστο και προς τον θάνατο, που αν και η επιστήμη έχει απαντήσει στα περισσότερα και υποστηρίζει ότι η ψυχή μας είναι υλική, εντούτοις πολλοί άνθρωποι έχουν ακόμα φοβίες και εμμονές με αποτέλεσμα να παραμυθιάζονται. Πώς όμως δημιουργείται όλη αυτή η έφεση για τα παραμύθια; Σ' αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι η ευπείθειά μας και η κοινωνία. Η κοινωνία που διασπείρει στην εύπλαστη παιδική μας ηλικία κίβδηλες φαντασιώσεις. Αλλά μπορούμε να παρακάμψουμε αυτήν την ευπείθεια, αν κατανοήσουμε με λίγη καχυποψία όλα αυτά τα χαλκευμένα παραμύθια. Με ένα συμφέρον, ένα συμφέρον με την καλή του εκδοχή, ότι όλες αυτές οι φαντασιώσεις δεν μας προωθούν ως κοινωνικά όντα και ότι με βάσει τον νου μας, μπορούμε να κοιτάξουμε τα πράγματα κατάματα. Αλλά πέραν από την ευπείθειά μας υπάρχει το ατομικό συμφέρον, ο εγωισμός, η τάση μας για την ιδιοκτησία, η τάση για αρχομανία κ.α. Τα οποία δυστυχώς και αυτά είναι έμφυτα. Και που και αυτά είναι αποτέλεσμα του ασυνείδητου φόβου του θανάτου. Όμως μπορούμε να τα μετατρέψουμε αυτά, με την δική μας θέληση, σε πιο ήπιες καταστάσεις. Για παράδειγμα, ο εγωισμός μπορεί να γίνει υπερηφάνεια ή η ιδιοκτησία και η αρχομανία μέσω αμοιβαίας δικαιοσύνης και συμβίωσης με άλλους ανθρώπους, μπορούν να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για τους φίλους και για όλα τα άτομα. Με λίγα λόγια υπάρχει ο χαρακτήρας μας, ο οποίος δεν αλλάζει.

Αγαπητοί φίλοι! Στην προσπάθειά μου να κατανοήσω τον Επικούρειο κανόνα έτυχε να διαβάσω για την «Ασαφή» Λογική. Και όντως μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μου κίνησε το ενδιαφέρον, όπως φαντάζομαι θα κινήσει και σε εσάς αυτός ο τρόπος σκέψης, ο οποίος εξάγεται από την πραγματικότητα. Αυτός ο τρόπος σκέψης ο οποίος εκφράζεται με την «Ασαφή» Λογική. Και όταν μιλάμε για «ασαφή» λογική εννοούμε τη νοητική διεργασία, η οποία διεξάγεται με βάσει τις εμπειρίες και τα συμπεράσματα από τις παρατηρήσεις των αισθήσεών μας. Αντίθετα η απόλυτη λογική διεξάγεται μόνο με την χρήση νοητικών κανόνων και γι' αυτό δεν οδηγεί σε συμπεράσματα που να αντιστοιχούν οπωσδήποτε στην φυσική πραγματικότητα. Όπως θα δούμε παρακάτω, η ασαφής λογική δεν είναι καθόλου ασαφής. Και επιπλέον, ούτως ή άλλως, σκεπτόμαστε μ' αυτήν. Ποια είναι όμως αυτή η ασαφής λογική; Μα είναι ακριβώς η πολυσηματοδοτημένη σκέψη, η οποία μας βγαίνει σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας. Και τι σημαίνει πολυσηματοδοτημένη σκέψη; Σημαίνει την σκέψη αυτή η οποία δεν μπαίνει σε στεγανά, ούτε περιορίζεται σε πλαίσια. Σημαίνει την σκέψη αυτή που είναι διάχυτη από τις αισθήσεις και τα συναισθήματά μας. Η ασαφής λογική, λοιπόν, κατακλύζει την καθημερινή μας ζωή και έχει πάμπολλες εφαρμογές. Αντίστοιχος με την ασαφή λογική είναι ο Επικούρειος κανόνας ο οποίος στηρίζεται στο εναργές, στα κριτήρια της αλήθειας και τέλος στην επιμαρτύρηση ή όχι των αισθήσεων. Αυτός λοιπόν ο εμπειρικός κανόνας που διατύπωσε ο Επίκουρος και μας τον φωνάζει από τότε …μας λέει ότι «Κατά συνέπεια η επιβεβαίωση και μη αμφισβήτηση είναι το κριτήριο της αλήθειας. Η μη επιβεβαίωση και αμφισβήτηση είναι το κριτήριο του ψεύδους. Βάση και θεμέλιο όλων των πραγμάτων είναι το ολοφάνερο». Η ασαφής λογική ανακαλύφθηκε το 1964 από τον γεννημένο στο Αζερμπαιτζάν Αμερικανό επιστήμονα λογικών συστημάτων Lofti Zadech. Και όντως έχει πάμπολες πρακτικές εφαρμογές στους θερμοστάτες, στα συστήματα φρένων που ακινητοποιούν τα αυτοκίνητα, στην καλύτερη αποθήκευση και ανάλυση των εικόνων στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές κ.τ.λ.

Είναι γνωστό στην απελευθερωτική φιλοσοφία μας, ότι οι ιδεαλιστές μεταφυσικοί επιστήμονες ή οι υλιστές μεταφυσικοί επιστήμονες , ή προσπαθούν οι μεν πρώτοι να εφαρμόσουν στον εαυτό τους την θείωση ή οι δε δεύτεροι, ψάχνουν να βρουν την αντικειμενική αλήθεια. Διότι ξεκινάνε από το σφάλμα ότι αυτή καθ' αυτή η πραγματικότητα, είτε είναι ανύπαρκτη είτε είναι λάθος. Επίσης μας είναι γνωστό, σε μας τους Επικούρειους, πως τα Θρησκευτικά κινήματα , αλλά και τα πολιτικά, είναι ένας συνδυασμός των Πλατωνικών, των Αριστοτελικών, των Στωικών και των Κυνικών απόψεων. Τα κινήματα αυτά έχουν ως αρχή τον δογματισμό όλων των μεταφυσικών επιστημόνων ή των θεολόγων, με αποτέλεσμα την ύπαρξη των αυθεντιών και των αιρέσεων. Έτσι βλέπουμε να υπάρχουν αιρέσεις, εκτός από τον Χριστιανισμό, καί στο Μουσουλμανισμό, καί στον Βουδισμό κ.τ.λ.. Επίσης ανάλογες αιρέσεις υπάρχουν, καί στο Κομουνιστικό στρατόπεδο, καί στον Φασισμό, καί στον Καπιταλισμό με τα διάφορα οικονομικά μοντέλα, καί στον Αναρχισμό. Η Επικούρεια όμως φιλοσοφία παραμένει αναλλοίωτη για περισσότερο από 2300 έτη. Και μένει αναλλοίωτη, διότι αυτή η φιλοσοφία, μας μιλά για αιώνιες αλήθειες, που ισχύουν για έναν λογικό άνθρωπο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και σε κάθε εποχή. Επίσης μένει αναλλοίωτη, γιατί δεν ψάχνει να βρει την αντικειμενική αλήθεια, αλλά αναλύει το περιβάλλον με βάσει την φυσική επιστήμη και κατακτά την αλήθεια αυτή σιγά, σιγά και πάντα με τα ανθρώπινα μέτρα, με σκοπό να μην μας φοβίζουν τα φαινόμενα, αλλά και να ικανοποιούμε ως ανθρώπινο ον την περιέργειά μας. Ακόμα, λόγω της ανθρωποκεντρικότητας της φιλοσοφίας, αυτής, έκαστος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα κατά το δοκούν. 1 Έτσι καμιά μα καμιά απ' αυτές τις παραπάνω φιλοσοφικές ομάδες δεν δέχεται, και απαξιοί την πραγματικότητα. Και φυσικά με την μη αποδοχή της ή την απαξίωση της, έχουνε συμβάλει, σε μεγάλο βαθμό, ώστε αυτή να έχει γίνει κόλαση. Γι' αυτό η κάθε μία απ' αυτές τις ως άνω πολιτικές ή θεωρίες, θέλει να επικρατήσει και να διορθώσει δήθεν αυτήν την κόλαση. Και θέλει να

Αγαπητοί φίλοι! Σ' αυτήν την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, εμείς οι Νεοέλληνες , είναι επίκαιρη, όσο ποτέ, η σφοδρή σύγκρουση του Επίκουρου με την εξουσία. Σύγκρουση, η οποία συμπυκνώνεται σε δύο λέξεις, που είναι το «Λάθε Βιώσας.». Αυτό το «Λάθε Βιώσας» που σημαίνει να ζεις στην αφάνεια, ή να περνάς την ζωή σου απαρατήρητος. Τι σημαίνει όμως να ζεις στην αφάνεια; Άραγε εδώ έχουμε να κάνουμε με μία άρνηση; με μία αποχή; Μήπως έχουμε να κάνουμε με μία αδιαφορία προς τα κοινά; Με μία απαξίωση; Όμως η άρνηση αυτή, γίνεται κατάφαση από μόνη της. Το να ζεις στην αφάνεια έχει διττή σημασία. Kαι η μία είναι το βόλεμα και η άλλη, η παθητική αντίσταση προς το κατεστημένο. Και αυτό δίχασε και τους Επικούρειους αλλά και τους άλλους ανθρώπους.. Αλλά όπως θα δούμε παρακάτω, σαφώς ο Επίκουρος δεν εννοούσε το βόλεμα. Το να περνάς την ζωή σου απαρατήρητος, όντως τρίζει τα θεμέλια του συστήματος. Η αποχή είναι από μόνη της ένα χαστούκι στους τεχνικούς της εξουσίας. Και την απαξίωση την τρέμουν όλοι. Την τρέμουν περισσότερο και από το γιαούρτωμα. αλλά και από το να τα κάνεις όλα γυαλιά καρφιά Εδώ μας διαφωτίζει με σαφήνεια ο πρώτος και μεγάλος σύγχρονος επικούρειος, ο Χαράλαμπος Θεοδωρίδης λέγοντας για το λάθε βιώσας. «Απόφευγε τις μωρές επιδιώξεις, τις πράξεις που προκαλούν αντίδραση, ταράζουν την γαλήνη σου και σε κατεβάζουν στο επίπεδο των αφώτιστων και των χυδαίων. Τιμές και δόξες σαν εκείνες δεν έχουν αξία». Και παρακάτω μας λέει πως «οι λεγόμενοι μεγάλοι άνδρες είναι στην πλειονότητα πληγές της ανθρωπότητας, που ξεκλήρισαν το δικό τους έθνος πρώτα και μαζί μ' αυτό τα ξένα και φεύγοντας άφησαν πίσω τους ερείπια» Και πείτε μου σας παρακαλώ τι άφησαν πίσω τους Ο «Μ». Αλέξανδρος; Ο Ιησούς; Ο «Μ» Κωνσταντίνος; Ο Μωάμεθ; Ο «Μ». Ναπολέων; Ο Μαρξ; Ο Λένιν; Ο Στάλιν …. Και τόσοι ηγέτες και ηγετίσκοι; Μήπως σκεφτόντουσαν Αυτοί για εμάς και όχι εμείς για εμάς;

Καλό θα είναι να επαινέσουμε τον δάσκαλό μας τον Επίκουρο ο οποίος υπήρξε ένας σπουδαίος, ένας ευγενικός, ένας υλιστής, ένας δημοκράτης και ένας λαϊκός φιλόσοφος της Αρχαίας εποχής! Ο Επίκουρος γεννήθηκε μέσα στην δυστυχία και την ανέχεια στην Σάμο. Γεννήθηκε λίγο πριν την μάχη της Χαιρώνειας 1 που έγινε το 338 πριν την κοινή χρονολόγησή και που ως γνωστό από την έκβαση της μάχης αυτής περιορίστηκε η Άμεση Κληρωτή Δημοκρατία που επικρατούσε μέχρι τότε στην Αθήνα και σε μερικές πόλεις της Ελλάδος. Γεννήθηκε το 340 και πέθανε το 271. Ήταν γιος του Νεοκλή και της Χαιρεστράτης. Ήταν γνήσιος Αθηναίος από τον δήμο Γαργηττού, τον σημερινό Γέρακα. Ανήκε στο γένος των Φιλαϊδών. Οι Φιλαϊδες υπήρξαν ένα αρχοντικό γένος που οι αρχές του χάνονται στην δύση του μύθου. Οι Φιλαϊδες πρωτοστάτησαν στους κοινωνικούς αγώνες του 6 ου αιώνα. Μερικοί Φιλαϊδες ήταν ο ένδοξος νικητής του Μαραθώνα ο Μιλτιάδης και ο γιος του ο Κίμωνας. * Οι γονείς του έφεραν εκ παραδόσεως τις Δημοκρατικές αρχές και της μετέδωσαν στα παιδιά τους και κατ' επέκταση στον Επίκουρο. Γεννιέται και μεγαλώνει μέσα στα ερείπια που σώριασε το ολιγαρχικό καθεστώς. Δηλαδή γεννήθηκε με κομμένα τα φτερά της φαντασίας και της δημιουργίας. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα που πολλοί νέοι ταλαντούχοι χαραμίζονται. Όμως η ευαισθησία και η διορατικότητα, του έδωσαν τη δυνατότητα να δει πλευρές της ζωής που δεν μπορούσαν να δουν οι φημισμένοι σοφοί του παλαιότερου καιρού όπως ο μεγαλοφάνταστος Πλάτων. Μετά από πολλές περιπέτειες και περιπλανήσεις σε διάφορες πόλεις της Μ. Ασίας ο Επίκουρος έρχεται στην Αθήνα και ιδρύει το 306 τον Κήπο των Αθηνών. Ήρθε στην Αθήνα μετά από την κατάργηση ενός νόμου που είχε ψηφιστεί ένα χρόνο πριν όπου η Πλατωνική και 1 Η μάχη της Χαιρώνειας διεξήχθη μεταξύ του μακεδονικού βασιλείου με αρχηγό τον Φίλιππο τον Β και των συνασπισμένων στρατευμάτων της Αθήνας, της Κορίνθου, της Κέρκυρας, της Λευκάδας, της Αχαΐας, των Μεγάρων, της Ακαρνανίας, της Εύβοιας και του Κοινού των Βοιωτών. Ως ηγέτιδα όλων αυτών των πόλεων ήταν η Θήβα. Στην μάχη αυτή νίκησαν οι Μακεδόνες. Η συγκεκριμένη μάχη υπήρξε καθοριστική για την διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας. Με λίγα λόγια αναδείχθηκε το μοναρχικό πολίτευμα που επικρατούσε στην Μακεδονία σε βάρος της δημοκρατίας.

Ως γόνος Μικρασιατών προσφύγων γονέων που είμαι, θέλησα ν' ασχοληθώ με έναν κορυφαίο Επικούρειο των χαμένων πατρίδων. Τον Διογένη τον Οινοανδέα, καθώς και με τoν εγχάρακτο λόγο του, ο οποίος είναι επίκαιρος και ζωντανός στο σήμερα και στο διηνεκές. Ο

Αγαπητοί μου φίλοι!!! Σήμερα θα σας κουράσω και πάλι με ένα ζήτημα που αποτελεί και αυτό, πρόβλημα των κοινωνιών, τόσον του παρελθόντος, όσον και του σήμερα. Και θεωρείται ανέκαθεν κοινωνική πληγή. Και αυτή η κοινωνική πληγή είναι η ύπαρξη των ζητιάνων. Χμ Επαιτέω-επαιτώ: από το επί και αιτέω-αιτώ που σημαίνει, «με επιμονή ζητώ κάτι να μου χαριστεί». Σημαίνει ότι ζητώ με το ζόρι να μου κάνει κάποιος μία χάρη. Αλλά όσον αφορά τους ζητιάνους, αυτοί δεν χρησιμοποιούν επιμονή ή ζόρι, αλλά μετέρχονται άλλες τεχνικές. * Οφείλω να ομολογήσω ότι όπου και αν έψαξα, δεν βρήκα καμία ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη άποψη που να αιτιολογεί την ύπαρξη των ατόμων αυτών. Εννοώ των ζητιάνων. Βρήκα μόνο τα συναισθηματικά αποτελέσματα που τους παράγουν, καθώς επίσης και τα φαινόμενα που προκαλούν. Όντως είναι αποκρουστικό και για έναν λογικό άνθρωπο, στον οποίο βρίσκονται σε ισορροπία και οι τρεις εγκέφαλοί του, η ύπαρξη τέτοιων ατόμων. Όταν όμως υπάρχει ανισορροπία στους εγκεφάλους και κατ' επέκταση στην ψυχή, τότε γινόμαστε αντικείμενα εκμετάλλευσης. Αν το συναίσθημα επικρατεί της λογικής, τότε η ελεημοσύνη από εμάς είναι δεδομένη. Και τα άτομα αυτά είτε εντοπίζοντας, είτε επικεντρώνοντας τα στοιχεία εκείνα της φιλανθρωπίας μας, εκμεταλλεύονται την φιλευσπλαχνία και την ανάγκη πραγματοποιήσεως από εμάς «θεάρεστων» πράξεων. Και το αποτέλεσμα έγκειται στο να μας αποσπούν κυρίως χρήματα. Βέβαια αυτό που δίνουμε είναι τόσο μικρό που, είτε στην αφέλειά μας, είτε στην φιλανθρωπία μας, είτε αν θέλετε στην θρησκοληψία μας, να καθιστάμεθα εμείς υπεύθυνοι για την ύπαρξή τους. Ακόμα το συναίσθημα το οποίο αισθανόμαστε από το δόσιμο είναι πράγματι ευχάριστο. Έτσι το φαινόμενο αυτό είναι δύσκολο να εκλείψει. Αλλά εδώ θα πρέπει να συγκρουστεί: Η φιλανθρωπία, με τον ανθρωπισμό. Οι οποιεσδήποτε θρησκείες και δη ο Χριστιανισμός στις δυτικές κοινωνίες, με την Επικούρεια φιλοσοφία.

Στην ελληνική μυθολογία ο Χρόνος ήταν μία ασώματη αρχέγονη θεότητα. Παρότι ασώματος, εικονιζόταν και ως τέρας με σώμα φιδιού και τρία κεφάλια: α) ανθρώπου (άνδρα), β) ταύρου και γ) λιονταριού. Ο Χρόνος και ένα άλλο φίδι που τον συνόδευε και που λεγόταν Ανάγκη, περιελίσσονταν γύρω από το κοσμικό αυγό. Στη συνέχεια έσπασαν το αυγό αυτό για να σχηματισθεί το Σύμπαν 1 .