What do you think?
Rate this book
The Great Hedge of India: The Search for the Living Barrier that Divided a People
Remarkable and "astonishing," says Jan Morris of Roy Moxham's account of his search for "one of the least-known wonders of Queen Victoria's India," and John Keay finds it "a compelling read, simply told, and simply wonderful." An unquestionably fascinating tale, as well as a travel book and historical detective story, The Great Hedge of India begins in a secondhand bookshop on London's Charing Cross Road. There Roy Moxham buys the memoir of a nineteenth-century British colonial administrative officer, who makes a passing reference to a giant hedge planted by the British across the Indian subcontinent. That hedge—which for fifty years had been manned and cared for by 12,000 men and had run a length of 2,500 miles—becomes what Moxham calls his "ridiculous obsession." Recounting a journey that takes him to exotic isolated villages deep in the interior of India, Moxham chronicles his efforts to confirm the existence of the extraordinary, impenetrable green wall that had virtually disappeared from two nations' memories. Not only does he discover the shameful role the hedge played in the exploitative Raj and the famines of the late nineteenth century, but he also uncovers what remains of this British grand folly and restores to history what must be counted one of the world's wonders—and a monument to one of the great injustices of Victorian imperialism. "Grandly entertaining ... close to being a perfect story of a fanciful quest."—Boston Globe
256 pages, Paperback
First published January 25, 2001
55 people are currently reading
901 people want to read
About the author
Roy Moxham
9 books25 followersRoy Moxham (born 1939) is a British writer, the author of historical books highlighting little-known historical facts.
Moxham was born in Evesham, Worcestershire on 13 September 1939 and went to Prince Henry's Grammar School there. In 1961 he went to Nyasaland (now Malawi) to manage a tea plantation. In 1973 he returned to Britain and established a small gallery in Covent Garden to sell African art, travelling widely in Africa. In 1978 he went to Camberwell College of Art and Crafts, where he qualified as a book and archive conservator. Subsequently, he was a conservator at Canterbury Cathedral Archives and then became Senior Conservator at the Senate House Library of the University of London, from which he retired in 2005. He lives in London, travels widely in south and south-east Asia and is a Fellow of the Royal Geographical Society.
Moxham's first book was The Freelander, a novel based on the exploits of a group of idealists trying to establish a commune on Mount Kenya in the 1890s. His best-known book is The Great Hedge of India. This book is part-travelogue, part-historical treatise on the author's quest to find a 1500-mile long customs hedge built by the British in India to prevent smuggling of salt and sugar. His next book, Tea: Addiction, Exploitation and Empire focuses on the effect of British tea addiction on British policies in Asia and Africa, and includes the author's own experience as a tea plantation manager in Africa. An updated edition " A Brief History of Tea" came out in 2009. In 2010 he published a memoir, "Outlaw: India's Bandit Queen and Me" about his friendship with Phoolan Devi, the Indian bandit turned politician. In 2014 he published as an e-book a novel, "The East India Company Wife", based on the real life of Catherine Cooke, a thirteen-year-old English girl who went to India with her parents in 1709. In November 2016 The Theft of India: The European Conquests of India 1498 – 1765 was published.
Bibliography:
The Theft of India: The European conquests of India 1498 – 1765 (HarperCollins India, New Delhi: November 2016)
The East India Company Wife (e-book: 2014)
Outlaw: India's Bandit Queen and Me (Rider, London: 2010)
A Brief History of Tea (Robinson: 2009)
Tea: Addiction, Exploitation and Empire (Constable, London: 2003)
The Great Hedge of India (Constable, London: 2001)
The Freelander (Team, Nairobi: 1990)
Moxham was born in Evesham, Worcestershire on 13 September 1939 and went to Prince Henry's Grammar School there. In 1961 he went to Nyasaland (now Malawi) to manage a tea plantation. In 1973 he returned to Britain and established a small gallery in Covent Garden to sell African art, travelling widely in Africa. In 1978 he went to Camberwell College of Art and Crafts, where he qualified as a book and archive conservator. Subsequently, he was a conservator at Canterbury Cathedral Archives and then became Senior Conservator at the Senate House Library of the University of London, from which he retired in 2005. He lives in London, travels widely in south and south-east Asia and is a Fellow of the Royal Geographical Society.
Moxham's first book was The Freelander, a novel based on the exploits of a group of idealists trying to establish a commune on Mount Kenya in the 1890s. His best-known book is The Great Hedge of India. This book is part-travelogue, part-historical treatise on the author's quest to find a 1500-mile long customs hedge built by the British in India to prevent smuggling of salt and sugar. His next book, Tea: Addiction, Exploitation and Empire focuses on the effect of British tea addiction on British policies in Asia and Africa, and includes the author's own experience as a tea plantation manager in Africa. An updated edition " A Brief History of Tea" came out in 2009. In 2010 he published a memoir, "Outlaw: India's Bandit Queen and Me" about his friendship with Phoolan Devi, the Indian bandit turned politician. In 2014 he published as an e-book a novel, "The East India Company Wife", based on the real life of Catherine Cooke, a thirteen-year-old English girl who went to India with her parents in 1709. In November 2016 The Theft of India: The European Conquests of India 1498 – 1765 was published.
Bibliography:
The Theft of India: The European conquests of India 1498 – 1765 (HarperCollins India, New Delhi: November 2016)
The East India Company Wife (e-book: 2014)
Outlaw: India's Bandit Queen and Me (Rider, London: 2010)
A Brief History of Tea (Robinson: 2009)
Tea: Addiction, Exploitation and Empire (Constable, London: 2003)
The Great Hedge of India (Constable, London: 2001)
The Freelander (Team, Nairobi: 1990)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 89 reviews
November 2, 2013
I go to the supermarket today and I see those rows and rows of spices (garlic, onion, pepper, etc.) and I'd remember that once upon a time, in a not-too-distant past, these were as precious as gold and silver, and entire nation (Spain, Portugal, England, etc.) would finance expeditions, conquer territories and indulge in piracy and killings just to corner the sources of these.
Salt is not technically spice. Or is it? But similarly it was equally valuable before and is quite cheap nowadays unlike sugar (people still refer these days to a "sugar cartel"). It had lost its star power like the spices.
If the Chinese had their Great Wall (built as a defensive structure against invading barbarians) the British in colonial India (through its East India Company) had their Great Hedge which was built to provide control against salt smuggling and its manufacture. I do not know which was longer, the Great Wall of China or the Great Hedge of British India, but the latter ran 1,500 miles and was manned by 12,000 men. But it has disappeared. People go to China as tourists and see the Great Wall. No one goes to India to have their pictures taken beside the Great Hedge. It is gone. And the reason is that while the Great Wall was built in stone, the Great Hedge was principally PLANTED, not built. Someone who had taken part in putting it up described it thus:
"In populated parts of the country, where smuggling is rife, the men are active in preventing the passage of contraband goods by a barrier which, in its most perfect form, is utterly impassable to man or beast, and all the outlets through which are guarded.
"As a rule, the barrier is a hedge, green or dry, but in some places where bare rocks preclude the possibility of raising a green hedge, and the absence of vegetation in the neighbourhood deprives us of the materials, we have begun to construct stone walls.
"The dry hedge is chiefly composed of masses of the dwarf Indian plum, supported and strengthened by stakes firmly driven into the ground. Portions of the barrier thus constructed, in locations where the 'jhurberry' is plentiful, exceed in strength and size even the perfect live hedges. But in most places material is procured with more or less difficulty, and at a cost of enormous labour: white ants and jungle fires perpetually destroy the dry hedge, at which our work is ceaseless; while storm and whirlwinds, especially in the sandy plain of the Punjab, carry away whole furlongs, and even occasionally, miles, of it in an hour.
"In its most perfect form the hedge is a live one, from ten to fourteen feet in height, and six to twelve feet thick, composed of closely clipped thorny trees and shrubs, amongst which the babool (accacia catecha), the Indian plum (zizyphues jujuba), the carounda (carissa curonda), the prickly pear (opuntia, three species), and the thuer (euphorbia, several species) are, according to salt and climate, the most numerous, with which a thorny creeper (guilandina bondue) is constantly intermingled."
This book, first published in 2001, details the adventure of the author's efforts to find at least some remnants (both on the ground and in old people's memories) of that vanished and forgotten monument.
April 19, 2021
4.4⭐
Before reading this book all I knew about the Indian Salt Tax was from the movie, 'Ghandi'; that it was considered unfair and was the focus of protests and civil disobedience. I'm now aware of how monstrously regressive the tax was and how, to enforce it, the British created an internal customs barrier running down the spine of India, comprised mostly of a gigantic hedge.
Roy Moxham first learned about the hedge in the memoir of an imperial era official. He took it at first to be a sort of British whimsy, like an oversized lawn maze. As he looked into it he realized it was a deadly serious instrument of repression, that had a direct impact on the health and indeed, the very lives of the population.
Like Moxham's earlier book, 'A Brief History of Tea', it's part history and part personal memoir. In this case the memoir is his effort to track down any remnant of the great hedge. Moxham intersperses his historical and geographical researches with his travelogue and it makes for an engaging and informative book.
Highly recommended.
Before reading this book all I knew about the Indian Salt Tax was from the movie, 'Ghandi'; that it was considered unfair and was the focus of protests and civil disobedience. I'm now aware of how monstrously regressive the tax was and how, to enforce it, the British created an internal customs barrier running down the spine of India, comprised mostly of a gigantic hedge.
Roy Moxham first learned about the hedge in the memoir of an imperial era official. He took it at first to be a sort of British whimsy, like an oversized lawn maze. As he looked into it he realized it was a deadly serious instrument of repression, that had a direct impact on the health and indeed, the very lives of the population.
Like Moxham's earlier book, 'A Brief History of Tea', it's part history and part personal memoir. In this case the memoir is his effort to track down any remnant of the great hedge. Moxham intersperses his historical and geographical researches with his travelogue and it makes for an engaging and informative book.
Highly recommended.
April 18, 2015
Untiring Effort of an Adventurous Human Spirit
Roy Moxham unearths a reminder of an ugly episode from British Empire of Bengal Presidency during the 19th century. Mr. Moxham found a small reference in a book published 100 years ago. A phenomenon which was never recorded by historians of either British or India. So, he went on to spend years on scrounging through administrative records, old maps and a month long trip for three consecutive years to India.
An amazing travelogue is interspersed with historical and scientific facts. A fast moving read of never thought about information!
And, it is a shame that there are no Indian reprints available, had to order an US print in amazon.in and wait for a month.
Roy Moxham unearths a reminder of an ugly episode from British Empire of Bengal Presidency during the 19th century. Mr. Moxham found a small reference in a book published 100 years ago. A phenomenon which was never recorded by historians of either British or India. So, he went on to spend years on scrounging through administrative records, old maps and a month long trip for three consecutive years to India.
An amazing travelogue is interspersed with historical and scientific facts. A fast moving read of never thought about information!
And, it is a shame that there are no Indian reprints available, had to order an US print in amazon.in and wait for a month.
September 25, 2021
I read a Tamil translated version of "The Great Hedge of India". What a phenomenal book and effort by Roy Moxham. The journey starts when Roy reads 3-4 lines about a superficial description about 2000+ miles of "Great Hedge" raised by British in order to collect Toll taxes for Salt and also prevent of "illegal" transport of salt. He find it in a book "Rambles and Recollections of an Indian official" by Vincent Smith in a old library in United Kingdom. Roy journey starts from there. He goes across libraries, gathers books, maps etc and is shocked to see the cruelty done by British so systematically and shocked to see how the people have forgotten in less than 120 years. He wonders why there no detailed account about it. He begins his journey to see the remains of the 2000+ miles. He believes that there must be at least some patches of those Hedges. Unfortunately, the search is not that easy because there are very less documents, maps about it.
Roy starts by explain how Queen Elizabeth I gave power to East Indian company to capture countries and make money as they couldn't fight with their European counterparts. Queen gave so much powers to East Indian company that they had their own military to control everything. At the same time, the rules made lot of money. Robert Clive became notorious for becoming so rich at young age by networking and bribing with British Parliamentarians. Roy explains how British parliament remained so blind to the deaths in India due to famine as well as due to lack of salt access cause of high salt cost imposed by British despite doctors suggesting the implications of low salt to people. Robert Clive himself finds that the British company rules in India are so corrupt and looting has become their only motive. They made money for many many generations of theirs
This hedge was created over a period of 10 years around 1867. It is a symbol of British cruelty. At the same time Viceroys of India started planning to demolish it.
The main reason Hedge was constructed is because it is easy to collect Salt tax. There are only few salt production centers in the country such Gujarat, Sambhar Lake, Punjab in Pakistan etc. So, it is easy collect tax at the source itself. It might look nice strategy. But it is not. Taxing an ingredient like salt which is essential like water, air is cruelty. All these money went to London that made Britain rich.
British were so systematic in constructing the Hedge that considered several factors such as landscape, terrain, rainfall, etc into consideration for creating the Hedge. They even constructed small slope so that even during rainy season the hedge remained unaffected. They created irrigation, rain water harvesting in places where it required. 1 mile of Hedge needed 250 tones of raw materials. But British collected that investment in just 1 year of salt tax from Indians. They even strategically managed the Human Resources by employing people and making them reside near the fence with their families so that the employees don't take much leaves or vacation in order to be with the family. They employed some 66000 people for taking care of these fences.
Salt is so essential for the body but British downplayed it saying that people need only some 8 pound every year. But, in tropical countries like India people needed more salt because body sweats a lot. British were so money minded that they gave very less salt even for military for people India. it was so less than the prisions in the britian. British parliment didn't pay attention to what Doctors said. Doctors said that salt is essential for the immune system to function properly and also for the circulatory system. Salt is essential not just for humans but also for animals. Diseases like Cholera lead to severe loss of fluids meaning salt will be lost which leads to death eventually. But British ignored it. British even ignore many deaths classifying salt deficiency as complications of urea etc which could have been avoided with minimal amount of salt provided.
The hedge were 10 feet wide and some 10 to 20 feet talk with dense layers of hedge plants that has thorns etc. British spent so much resources to over see it, to maintain it regularly.
But despite Bengal famine and deaths due to salt, British never reduced the salt tax or stopped the salt tax.
Even china had salt tax. but it equated only 2 days of salary of 365 days in a year. But in India a family head has to pay 2 months of his salary in order to buy salt for entire year. ##CRUELTY at heights
At the same time, there were other reasons why people didn't protest much against Salt Tax 1. Unlike French revolution where poor people were affected, in India poor people affected in India were controlled by landlords. these land lords felt okay that only salt is taxed instead of land and sugar taxes. the land lord control and caste control made it difficult for poor people to fight 2). Implications of salt deficiency are difficult to feel because we will not understand that it is due to salt deficiency. Added to it hunger supersedes salt deficiency implications 3) British used heavy forces, penalties, jail treatment against people who didn't pay tax or looted salt
That is why Mahatma Gandhi said that Salt tax is an example of cruelty by mans strategic greedy mind. He started the Salt Satyagraha at a time when salt tax was not very high but he knew that Salt is an emotive subject and entire country has suffered because of it.
The amount of money British looted by salt will be in 10s of trillions of dollars.
A third of Indian people in some provinces (more than 10 million people) died due to famine and salt tax during the 19th century. British made a rich country like India poor. British took all the money from India and never really created any jobs or real infrastructure for the real needs of India. Just certain transportation infrastructure for their needs.
But British has not yet apologized for their wrong doings.
Historical facts some 50% of the book. His journey alone cover almost 50% of the book. It is narrated in a non linear fashion. It turned out to be a thriller.
The above are notes of historical facts of the Salt Hedge. But the remains of this Salt Hedge is very less today. It took a 3 year long journey for Roy Marxham to find one piece of hedge at Parmat Lain. It was difficult with very few maps, very less info on gps co-ordinates etc especially in 1995 to 1997 with lack of GPS devices. Also, this cruelty has been forgotten by the people. None of the people know. He travel across India for 3 years. Roy was so involved(determined/obsessed) in finding the place. He finally found the place.
At the end Roy didn't find joy. He only felt sad. He initially taught British did a foolish thing like Salt Hedge. But his journey in finding out the facts about The Great Hedge of India showed him that how cruel British system (and how cruel monopoly is).
Roy warns how people will soon forget huge crimes in the history. Hence, one has to be very careful w.r.t Nuclear reactors, and other environmental lootings etc.
Roy starts by explain how Queen Elizabeth I gave power to East Indian company to capture countries and make money as they couldn't fight with their European counterparts. Queen gave so much powers to East Indian company that they had their own military to control everything. At the same time, the rules made lot of money. Robert Clive became notorious for becoming so rich at young age by networking and bribing with British Parliamentarians. Roy explains how British parliament remained so blind to the deaths in India due to famine as well as due to lack of salt access cause of high salt cost imposed by British despite doctors suggesting the implications of low salt to people. Robert Clive himself finds that the British company rules in India are so corrupt and looting has become their only motive. They made money for many many generations of theirs
This hedge was created over a period of 10 years around 1867. It is a symbol of British cruelty. At the same time Viceroys of India started planning to demolish it.
The main reason Hedge was constructed is because it is easy to collect Salt tax. There are only few salt production centers in the country such Gujarat, Sambhar Lake, Punjab in Pakistan etc. So, it is easy collect tax at the source itself. It might look nice strategy. But it is not. Taxing an ingredient like salt which is essential like water, air is cruelty. All these money went to London that made Britain rich.
British were so systematic in constructing the Hedge that considered several factors such as landscape, terrain, rainfall, etc into consideration for creating the Hedge. They even constructed small slope so that even during rainy season the hedge remained unaffected. They created irrigation, rain water harvesting in places where it required. 1 mile of Hedge needed 250 tones of raw materials. But British collected that investment in just 1 year of salt tax from Indians. They even strategically managed the Human Resources by employing people and making them reside near the fence with their families so that the employees don't take much leaves or vacation in order to be with the family. They employed some 66000 people for taking care of these fences.
Salt is so essential for the body but British downplayed it saying that people need only some 8 pound every year. But, in tropical countries like India people needed more salt because body sweats a lot. British were so money minded that they gave very less salt even for military for people India. it was so less than the prisions in the britian. British parliment didn't pay attention to what Doctors said. Doctors said that salt is essential for the immune system to function properly and also for the circulatory system. Salt is essential not just for humans but also for animals. Diseases like Cholera lead to severe loss of fluids meaning salt will be lost which leads to death eventually. But British ignored it. British even ignore many deaths classifying salt deficiency as complications of urea etc which could have been avoided with minimal amount of salt provided.
The hedge were 10 feet wide and some 10 to 20 feet talk with dense layers of hedge plants that has thorns etc. British spent so much resources to over see it, to maintain it regularly.
But despite Bengal famine and deaths due to salt, British never reduced the salt tax or stopped the salt tax.
Even china had salt tax. but it equated only 2 days of salary of 365 days in a year. But in India a family head has to pay 2 months of his salary in order to buy salt for entire year. ##CRUELTY at heights
At the same time, there were other reasons why people didn't protest much against Salt Tax 1. Unlike French revolution where poor people were affected, in India poor people affected in India were controlled by landlords. these land lords felt okay that only salt is taxed instead of land and sugar taxes. the land lord control and caste control made it difficult for poor people to fight 2). Implications of salt deficiency are difficult to feel because we will not understand that it is due to salt deficiency. Added to it hunger supersedes salt deficiency implications 3) British used heavy forces, penalties, jail treatment against people who didn't pay tax or looted salt
That is why Mahatma Gandhi said that Salt tax is an example of cruelty by mans strategic greedy mind. He started the Salt Satyagraha at a time when salt tax was not very high but he knew that Salt is an emotive subject and entire country has suffered because of it.
The amount of money British looted by salt will be in 10s of trillions of dollars.
A third of Indian people in some provinces (more than 10 million people) died due to famine and salt tax during the 19th century. British made a rich country like India poor. British took all the money from India and never really created any jobs or real infrastructure for the real needs of India. Just certain transportation infrastructure for their needs.
But British has not yet apologized for their wrong doings.
Historical facts some 50% of the book. His journey alone cover almost 50% of the book. It is narrated in a non linear fashion. It turned out to be a thriller.
The above are notes of historical facts of the Salt Hedge. But the remains of this Salt Hedge is very less today. It took a 3 year long journey for Roy Marxham to find one piece of hedge at Parmat Lain. It was difficult with very few maps, very less info on gps co-ordinates etc especially in 1995 to 1997 with lack of GPS devices. Also, this cruelty has been forgotten by the people. None of the people know. He travel across India for 3 years. Roy was so involved(determined/obsessed) in finding the place. He finally found the place.
At the end Roy didn't find joy. He only felt sad. He initially taught British did a foolish thing like Salt Hedge. But his journey in finding out the facts about The Great Hedge of India showed him that how cruel British system (and how cruel monopoly is).
Roy warns how people will soon forget huge crimes in the history. Hence, one has to be very careful w.r.t Nuclear reactors, and other environmental lootings etc.
March 11, 2022
மார்ச் 12, நாளையுடன் 92 வருடங்கள் ஆகின்றன, காந்தியின் உப்பு சத்தியாக்கிரகம் நடைபெற்று.
அத்தியாவசிய பொருளான உப்பின் மீது அளவுக்கதிகமான வரிவிதித்து, ஏழைகளை சுரண்டிய, ஆங்கிலேய அரசின் அடக்குமுறைகளை விரிவாக வரலாற்று சான்றுகளுடன் எடுத்துக்கூற பட்டுள்ளது.
உப்புவரி பண்ணையாளர்களுக்கும் நில உடைமையாளர்களுக்கும் நிலவரியை விட சிறிய தொகையே.
ஆதலால் உப்பின் மீது அளவுக்கதிகமான வரி விதிக்க ஆங்கிலேய அரசின் பிரதிநிதிகளை கேட்டு கொண்டனர்.
வரி என்பது இருப்பவர்களிடம் வாங்கவேண்டும். காலங்கள் மாறினாலும் காட்சிகள் மாறவில்லை.
தற்போதும் வழக்கத்தில் உள்ள வரிகள் எளிய மக்கள் மீதே சுமத்தப்படுகிறது.
அத்தியாவசிய பொருளான உப்பின் மீது அளவுக்கதிகமான வரிவிதித்து, ஏழைகளை சுரண்டிய, ஆங்கிலேய அரசின் அடக்குமுறைகளை விரிவாக வரலாற்று சான்றுகளுடன் எடுத்துக்கூற பட்டுள்ளது.
உப்புவரி பண்ணையாளர்களுக்கும் நில உடைமையாளர்களுக்கும் நிலவரியை விட சிறிய தொகையே.
ஆதலால் உப்பின் மீது அளவுக்கதிகமான வரி விதிக்க ஆங்கிலேய அரசின் பிரதிநிதிகளை கேட்டு கொண்டனர்.
வரி என்பது இருப்பவர்களிடம் வாங்கவேண்டும். காலங்கள் மாறினாலும் காட்சிகள் மாறவில்லை.
தற்போதும் வழக்கத்தில் உள்ள வரிகள் எளிய மக்கள் மீதே சுமத்தப்படுகிறது.
May 30, 2022
Moxham's book is about a hedge of trees in India which was used to restrict the flow of salt across regions. This was important for the British Empire because it gained a huge amount of revenue from the salt tax. The discussion in this book about why salt is perhaps the most cruel thing that one might tax is particularly good. The book is structured as a history of the British Raj in India, interwoven with Moxham's search for the hedge on his frequent trips to India. I liked the alternate chapters in which he focuses on the history of the Raj. On the other hand, his experiences are interesting but they did not rise to the level of an astute observer's accurate account of a foreign land (as in The Wilder Shores of Marx: Journeys in a Vanishing World, for instance.)
However, Moxham gives us a Bird's-eye view of the salt tax by exploring why salt is required for the human body, how the commodity was taxed around the world, and a specific comparison between the French and the Indian peasant. Moxham's history of the East India Company (EIC) and its enforcement of the salt tax through customs houses for trade /within/ India forms the major part of this book. But the context that Moxham gives is very informative. If you have read about why Salt was important for the independence struggle in India, this book is a great companion work to understand the importance of salt to people and the atrocities that were committed in the collection of the salt tax.
However, Moxham gives us a Bird's-eye view of the salt tax by exploring why salt is required for the human body, how the commodity was taxed around the world, and a specific comparison between the French and the Indian peasant. Moxham's history of the East India Company (EIC) and its enforcement of the salt tax through customs houses for trade /within/ India forms the major part of this book. But the context that Moxham gives is very informative. If you have read about why Salt was important for the independence struggle in India, this book is a great companion work to understand the importance of salt to people and the atrocities that were committed in the collection of the salt tax.
January 1, 2022
A few years ago, I would not have believed it to be true if I had been told about this physical hedge. What a fantastic story, so engagingly written by Roy Moxham. Sadly, this book is out of print in India. The paperback is available in amazon, but is expensive (and might be a used book). For Tamil readers, there's a Tamil translation, உப்புவேலி / Uppuveli, that's available in kindle unlimited.
December 5, 2021
Books on Indian History by professional historians have become so repetitive and predictable that one hardly comes across anything new in those books except recycling of age old material. Roy Moxham’s ‘ The Great Hedge of India’ - which many professional high brow historians will refuse to accept as a history book - comes as a surprise as touching upon an unknown facet of British India which has been ignored by these professional historians. The author buys a book written by W.H. Sleeman, an official of British Raj about his experiences in the imperial India. His attention is drawn to a footnote containing the following quote by John Strachey :
“To secure the levy of a duty on Salt……….there grew up gradually a monstrous system, to
which It would be almost impossible to find a parallel in any tolerably civilized country. A
Customs line was established which stretched across the whole of India, which in 1869
extended from the Indus to the Mahanadi in Madras, a distance of 2300 miles; and it was
guarded by nearly 12000 men…..It would have stretched from London to Constantinople……….It
consisted principally of an immense impenetrable hedge of thorny trees and bushes”
Thus begins the quest of the author in search of a long barrier of hedge line with the romantic notion of ‘having a horse ride along mile upon mile of hedge line’. But Roy Maxham does not find any mention of this hedge barrier in any known history book on India. His research on this subject and travels in India for 3 years leads him ultimately to a remnant of this line having only a hundred yard hedge line in Chambal ravine in Uttar Pradesh. By cleverly interspersing his research on the subject with his travel experience in India, the author has managed to give the book a thriller like quality. It may come as a surprise that most of the enormous work on this hedge line happened under A.O. Hume as Commissioner of Inland Custom who after retirement went on to found the Congress party. It is admitted that the author has quoted from official records of British Government about the existence of this custom line and also has come upon some maps showing this impenetrable barrier. But the question whether it would really have been possible for the British to build and maintain such a long barrier in a densely populated country remains. Or as happens with many official records whether there had been an exaggeration about the true extent of the hedge line. And how -as the travels of the author in India bear out – how there had been a complete wipe out of collective memory of the population about this monstrous barrier except in Chambal ravine. But these are questions which our professional historians will have to deal with. And in a country of myth making our professional historians are also perpetuating their own myths. This is really an interesting book about which I remained unaware for 20 years.
“To secure the levy of a duty on Salt……….there grew up gradually a monstrous system, to
which It would be almost impossible to find a parallel in any tolerably civilized country. A
Customs line was established which stretched across the whole of India, which in 1869
extended from the Indus to the Mahanadi in Madras, a distance of 2300 miles; and it was
guarded by nearly 12000 men…..It would have stretched from London to Constantinople……….It
consisted principally of an immense impenetrable hedge of thorny trees and bushes”
Thus begins the quest of the author in search of a long barrier of hedge line with the romantic notion of ‘having a horse ride along mile upon mile of hedge line’. But Roy Maxham does not find any mention of this hedge barrier in any known history book on India. His research on this subject and travels in India for 3 years leads him ultimately to a remnant of this line having only a hundred yard hedge line in Chambal ravine in Uttar Pradesh. By cleverly interspersing his research on the subject with his travel experience in India, the author has managed to give the book a thriller like quality. It may come as a surprise that most of the enormous work on this hedge line happened under A.O. Hume as Commissioner of Inland Custom who after retirement went on to found the Congress party. It is admitted that the author has quoted from official records of British Government about the existence of this custom line and also has come upon some maps showing this impenetrable barrier. But the question whether it would really have been possible for the British to build and maintain such a long barrier in a densely populated country remains. Or as happens with many official records whether there had been an exaggeration about the true extent of the hedge line. And how -as the travels of the author in India bear out – how there had been a complete wipe out of collective memory of the population about this monstrous barrier except in Chambal ravine. But these are questions which our professional historians will have to deal with. And in a country of myth making our professional historians are also perpetuating their own myths. This is really an interesting book about which I remained unaware for 20 years.
April 23, 2022
This was a random find in my favourite second hand bookshop in Glasgow. I know embarrassingly little about my ancestral homeland, even during the period that the British ruled it. Like the author, I initially thought this would be an interesting diversion to find a harmless eccentricity of the Victorian era. Along with him, I learned that it was anything but. That it was the visible symbol of a terribly unfair and hated tax that killed far too many people.
Moxham alternates chapters between his search for the hedge, with the history of the customs line that it protected and the salt tax that it enforced. The historical chapters don't skimp on showing the horrors that were inflicted on Indians in the name of collecting this tax, even when there was famine and no ability to pay. The book also details the effects of salt deprivation, which isn't something that I really knew anything about (indeed, in the modern era, the worry is not too little, but too much salt) and although he makes it clear that salt deprivation doesn't result in any cravings for salt, in the way that dehydration results in the craving for water, I had the urge to go and eat something salty. Just in case.
In the modern-day chapters, Moxham reveals himself to be an amiable, if sometimes single-minded, sort of chap. He did, after all, spend three successive years travelling to India to search for remnants of the hedge, and hundreds of man-hours back in Britain poring over documents and maps trying to figure out its route and history. His journey through India is evocative and engaging, as he finds dead end after dead end. His perseverance is impressive in the face of repeated failures.
The one thing that the book could have done with is some pictures. Although Moxham describes his travels well, some photographs and more maps would have been welcome. But other than that, a fascinating detective story unearthing an almost forgotten artefact of the British occupation of India.
Moxham alternates chapters between his search for the hedge, with the history of the customs line that it protected and the salt tax that it enforced. The historical chapters don't skimp on showing the horrors that were inflicted on Indians in the name of collecting this tax, even when there was famine and no ability to pay. The book also details the effects of salt deprivation, which isn't something that I really knew anything about (indeed, in the modern era, the worry is not too little, but too much salt) and although he makes it clear that salt deprivation doesn't result in any cravings for salt, in the way that dehydration results in the craving for water, I had the urge to go and eat something salty. Just in case.
In the modern-day chapters, Moxham reveals himself to be an amiable, if sometimes single-minded, sort of chap. He did, after all, spend three successive years travelling to India to search for remnants of the hedge, and hundreds of man-hours back in Britain poring over documents and maps trying to figure out its route and history. His journey through India is evocative and engaging, as he finds dead end after dead end. His perseverance is impressive in the face of repeated failures.
The one thing that the book could have done with is some pictures. Although Moxham describes his travels well, some photographs and more maps would have been welcome. But other than that, a fascinating detective story unearthing an almost forgotten artefact of the British occupation of India.
October 3, 2021
This is a terrific book. Part travelogue, part history, The Great Hedge of India describes the author’s obsessive quest to find remnants of an oppressive and huge 2500 mile barrier of thorns and hedges built by the British in India to prevent the smuggling of salt into the Bengal region. Mr. Moxham is a terrific writer. In the travelogue-ish sections of the book, he describes India with sharp observations, understated wit and an empathetic lack of judgement. In the historical sections, he gives a broad history of severely high salt tax, and provokes questions on its impact to Indians. The historical and autobiographical sections generally alternate. Remarkably, Mr. Moxham achieves so much and some more within a 225 page book that never ceases to be entertaining and educative.
The publication of this book in 2001 highlighted the forgetfulness of the human race and the remarkable fact that such a symbol of oppressions could be erased from the histories of both the oppressor and the oppressed.
I am now a fan of Roy Moxham and will pursue all his works. My only regret is that I do not know my country and I am not as comfortable in it as Mr. Moxham is. I have jotted down these thoughts immediately after completing the book and I may not be doing justice to book. I will attempt to take some time and pen more thoughts.
PS : This was the first book I read following a Clubhouse recommendation, and I am glad.
The publication of this book in 2001 highlighted the forgetfulness of the human race and the remarkable fact that such a symbol of oppressions could be erased from the histories of both the oppressor and the oppressed.
I am now a fan of Roy Moxham and will pursue all his works. My only regret is that I do not know my country and I am not as comfortable in it as Mr. Moxham is. I have jotted down these thoughts immediately after completing the book and I may not be doing justice to book. I will attempt to take some time and pen more thoughts.
PS : This was the first book I read following a Clubhouse recommendation, and I am glad.
January 1, 2018
This was an impulse purchase when I realised I didn't have much non-fiction on the To Read shelf and it was a good impulse. The official subject is a search for the 2,300 mile customs barrier that separated British Bengal from the rest of British India in a quest to tax salt amongst other things. The title reflects that in 1877, 411 miles of this was a live 14ft hedge and another 768 miles was dry hedge or still-developing live hedge.
But the book ranges over the related subjects in an informative and very readable fashion. The necessity for salt is not one we commonly think of and yet it was crucial for those eating unprocessed, largely vegetarian food in hot climates. During famines or stomach illnesses it's even more important.
And this information makes the high tax on salt a symbol of the horrific nature of the British colonising India for profit and the British desire for an impregnable customs barrier so clear. It's an accessible way in to 19th century Indian history as a place that people lived rather than a place the British owned.
It's certainly piqued my interest to read more about the period. And after vomiting, I'm never going to try and rehydrate on straight water ever again.
But the book ranges over the related subjects in an informative and very readable fashion. The necessity for salt is not one we commonly think of and yet it was crucial for those eating unprocessed, largely vegetarian food in hot climates. During famines or stomach illnesses it's even more important.
And this information makes the high tax on salt a symbol of the horrific nature of the British colonising India for profit and the British desire for an impregnable customs barrier so clear. It's an accessible way in to 19th century Indian history as a place that people lived rather than a place the British owned.
It's certainly piqued my interest to read more about the period. And after vomiting, I'm never going to try and rehydrate on straight water ever again.
January 11, 2018
This may not be everyone's bag, but being interested in India - and British Indian history in particular - The Great Hedge ticked all the boxes as far as I was concerned. I'd often wondered why, of all the options, it was salt that the East India company chose to tax. Roy Moxham explores this question thoroughly and satisfactorily - also explaining why, as a tax that impacted absolutely everyone rather than just rich landowners for example, doing so was so iniquitous. He also helps the reader understand the extraordinary logistics required to plant, maintain and patrol the 2,300 mile customs hedge - the equivalent distance from London to Istanbul. With Trump's proposed Mexican border fence, there are definitely lessons for our time in this fascinating tale.
The Great Hedge consisted of Indian plum and other thorny bushes planted either on raised banks or in ditches. Despite its epic scale, trying to find evidence of it nearly 120 years later clearly represented a major challenge. Roy Moxham, an archivist by profession, acknowledges that it was a problem he became obsessed with. I'm glad he did, and particularly enjoyed the sub-plot in which he relates his setbacks, frustrations and great tenacity in his quest.
Recommended if British Indian history is your thing.
The Great Hedge consisted of Indian plum and other thorny bushes planted either on raised banks or in ditches. Despite its epic scale, trying to find evidence of it nearly 120 years later clearly represented a major challenge. Roy Moxham, an archivist by profession, acknowledges that it was a problem he became obsessed with. I'm glad he did, and particularly enjoyed the sub-plot in which he relates his setbacks, frustrations and great tenacity in his quest.
Recommended if British Indian history is your thing.
January 24, 2008
This book depicts so many levels of human nature. Mr. Moxam's journey and obsession to find this living barrier; the historical significance of this hedge; and the death and inhumanity imposed on the people of India. The greed of return on investment and profit margins millions of Indians were sacrificed just to improve the bottom line, how shameful is that?
November 7, 2021
A really nice book, both entertaining and informative. As promised on the back cover, it is part travelogue, part history, part detective story. It's also written in a simple and natural style that's a pleasure to read. The only part I thought sagged a bit was a discussion of the physiological effects of salt, which probably ran a page or two longer than necessary. Among other things, the story is an example of how quickly imposing physical works can sink into obscurity or even disappear.
Moxham wrote that he began by thinking of the Great Hedge as "a harmless piece of English eccentricity" and was shocked to learn it was a colonial "monstrosity." The roles got inverted: Moxham's search for any surviving relic of the actual hedge was the English eccentricity, harmless but highly educational for both him and readers. (It was rather disappointing to check his short website and not find any of the photographs the book says he took during his search.)
Moxham wrote that he began by thinking of the Great Hedge as "a harmless piece of English eccentricity" and was shocked to learn it was a colonial "monstrosity." The roles got inverted: Moxham's search for any surviving relic of the actual hedge was the English eccentricity, harmless but highly educational for both him and readers. (It was rather disappointing to check his short website and not find any of the photographs the book says he took during his search.)
September 21, 2018
A fascinating story, probably a three and a half. I felt it got a bit bogged down with the search and the salt tax and I preferred his 'A Brief History of Tea' which had more 'meat' in it, but nonetheless, most enjoyable.
March 4, 2019
ஒரு சில வரிகளை படித்த பின் ஏற்படும் கனவு பின் ஒரு நீங்காத உணர்வாய், தாகமாய் முற்றி, அது தீர்வதற்காக ஆரம்பித்த ஒரு பயணம் ஒரு நெடுந்தொடராய், பெருந்தீயாய் எழும்பும் வேள்வி இது.
உப்பிட்டவரை உள்ளளவும் நினை என்னும் பதத்தின் அடிவேரை தொட்டெழும் ஒரு ��ரித்திரத்தை, அதன் சமூக தாக்கத்தை, வீரியத்துடன் வரைந்திருக்கிறார் ராய் மாக்சாம்.
"விலங்குகளுக்காக உப்பை வழங்க அரசு எந்த ஏற்பாடும் செய்யவில்லை. ஊனுண்ணும் விலங்குகளுக்கு வேறு உப்பு தேவைப்படவில்லை. அவற்றிற்கு ஊனிலிருந்து போதுமான உப்பு கிடைத்தது. மனிதர்களுக்கும் புலால் உணவிலிருந்து உப்பு கிடைக்கும் ஆனால் அவர்களுக்கு வேறு எந்த கலப்பும் இல்லாத ஊனுணவு கிடைத்தால்தான் தேவையான உப்பைப் பெற முடியும். இந்தியர்கள் பெரும்பாலும் சைவ உணவை உண்பவர்கள். எனவே இந்த வழிமுறை அவர்களுக்கு உகந்ததல்ல. இல்லையென்றாலும் இந்தியர்களின் அசைவ உணவு ஆடு மாடுகளிலிருந்தே கிடைத்தது. மனிதர்களைப்போலவே இந்த புல்லுண்ணிகள் உயிர்வாழவும் உப்பு தேவையாய் இருந்தது. இந்தியாவின் சில பகுதிகளில் சற்று தரம்குறைந்த உப்பு நிலத்திலேயே இருந்தது. இவற்றை கால்நடைகள் நக்கி உண்டன. கால்நடைகளுக்கு தனியே உப்பு ஒதுக்குவது தேவையற்றது என நிறுவ ஆங்கிலேயர் சிலர் இந்த வாதத்தையே பயன்படுத்தினர். சில பகுதிகளில் இது உண்மையாக இருக்கலாம் ஆனால் பல பகுதிகளில் அவ்வாறில்லை. பெரும்பாலான இந்தியர்கள் பாலுக்கும் எரிபொருளுக்கும் பசுவை நம்பியிருந்தனர். பசுவுக்கு உப்பு தேவையாய் இருந்தது. உப்புப் பற்றாக்குறை கால்நடைகளின் உடல் நலனை குறைத்தது. பால் உற்பத்தியை பாதித்தது."
உப்பின் தாக்கத்தை இதை விட விவரமாக விளக்கமுடியாது. அந்த நிலையை உணர்வுப்பூர்வமாக மட்டும் அணுகாமல், அதன் தாக்கத்தை, சராசரியாக தேவைப்படும் அளவுகளையும், சரசரியாய் கிடைத்து வந்த அளவுகளும், அதன் பொருளாதார அளவுக்கோளையும், அனைத்தையும் அறிவியல் ரீதியாக, கிட்டிய அரசாங்க தரவுகளின் வழியே நிறுவியிருக்கும் ஆழம் அசைக்கமுடியாதது. அது எப்படி பணக்காரர்களை விட ஏழைகளை அதிகம் பாதித்தது என்பதை தெளிவாக வரைந்திருக்கிறார். அதன் மீட்சியாக காந்தியாரின் உப்பு சத்யாக்ரத்தின் முழு பரிமாணத்தையும், ஒரு போராளியாய் காந்தி தேர்ந்தெடுத்த களம் எப்படி சிறந்தது, எப்படி சாமனியர்களுடன், அவர்களின் பிரச்சினைகளுடன் எப்படி இணைக்கிறது என்று தொட்டு விளக்கியிருக்கும் இடம், இன்றைய சமூக போராளிகளுக்கு ஒரு பாடம்.
A.O.Hume, இந்திய விடுதலைப் போராட்ட சரித்திரத்தில் ஒரு வரியாய், ஒரு அடிக்குறிப்பாய் வந்துபோகும் ஒரு மனிதரின் மறுபக்கத்தை விரிந்து வியக்கவைக்கிறது.
’நீங்கள் எரிச்சிலிருக்கும் ஒரு கோவிலில் துறவியாக இருக்கிறீர்கள் இல்லையா?’ ‘ஆமாம். ஹனுமன் கோவிலில்’ ‘அப்படி என்றால் உங்களுக்கு எப்படி இந்த நிலப்பகுதியை குறித்து இவ்வளவு தெரியும்?’ ’நான் வாழ்கை முழுவதும் துறவியாக இருந்ததில்லையே?’ ‘முன்பு என்னவாய் இருந்தீர்கள்?’ ’நான் கொள்ளைக்காரனாய் இருந்தேன்’ ’கொள்ளைக்காரனா! கொள்ளைகாரனா?’ துறவியின் இந்தியை சரியாகப் புரிந்துகொண்டேனா என்று எனக்கு சந்தேகம். ’ஆமா. நான் பல வருடங்களாக கொள்ளைக்காரனாத்தான் இருந்தேன். பாருங்கள்!’ தனது சிவப்பு அங்கியை தூக்கி தொடைகளையும் முதுகையும் காண்பித்தார். அவர் உடல் முழுவதும் தழும்புகள் இருந்தன. ’துப்பாக்கிக்குண்டு காயங்கள்’. ‘என்ன நடந்தது?’ ‘போலிஸ் சுற்றி வளைத்துவிட்டார்கள். 1968லிருந்து 1979 வரைக்கும் ஜெயிலில் இருந்தேன். எதிர்காலம் குறித்து யோசிக்க நிறைய நேரமிருந்தது. நான் விடுதலையானபோது வேலைய மாற்றிக்கொண்டேன்.. துறவியாகிவிட்டேன்.’ ’இந்தப்பகுதில்தான் கொள்ளையனாக இருந்தீங்களா?’ ‘ஆமாம். அதனாலத்தான் இந்தப் பகுதி அத்துப்படி. இருந்தாலும்’ அவர் கண்கள் ஒளிர்ந்தது ‘குதிரை மீதிருந்து இரவில் பார்க்கும்போது இந்த இடம் வேறுமாதிரி தெரிந்தது'
இப்படி கவிதையாய் விரியும் வெகு சில சம்பவங்களின் வழியே இந்தியாவின் மனிதர்களின் பரிமாணங்களையும், அந்த மனிதர்களையும் படம் பிடித்திருக்கும் எழுத்து மின்னுகிறது.
"கடந்த மூன்று வருடங்களில் இந்தியா குறித்தும் இந்தியர்கள் குறித்தும் சிறிது தெரிந்துகொண்டேன். ஆங்கிலேயரின் இந்தியா குறித்து அதிகம் தெரிந்துகொண்டேன். முதலில் நான் ஒரு ஆங்கிலேய மடமையின் ஆதாரமாகத்தான் வேலியை நினைத்திருந்தேன். அது உண்மையில் ஆங்கிலேய அடக்குமுறையின் அசுர முகம் என்று கண்டடைந்து அதிர்ச்சியுற்றேன். இந்தத் தெளிவை நான் அடைந்தபோது என் தேடலில் ஆழ்ந்துவிட்டிருந்தேன், ஆகவே தொடர்ந்தேன்."
சுவாரசியமான இந்த பயணத்தின் மூலம், பிரச்சினையின் கடந்த கால மற்றும் சமகால சிக்கல்களை முழுவதுமாக பிரித்து விளக்கும் முயற்சி முழுவதும் வெற்றி என்று கூற சிறு தடையாய், மொழிபெயர்ப்பு சில இடங்களில் நிறடுகிறது. அதற்கு இதை எழுதிய ராய் மக்சாம்மோ, மொழிபெயர்த்த சிறில் அலெஸ்சோ காரணம் அல்ல. பொதுவாய் மொழிபெயர்க்கப்படும் அழுத்தமான ஆவணங்களின் சிக்கல்தான். இருந்தும் அது, படித்து முடித்தபின் ஏற்படும் பிரமிப்பை சற்றும் குறைப்பதில்லை...
உப்பிட்டவரை உள்ளளவும் நினை என்னும் பதத்தின் அடிவேரை தொட்டெழும் ஒரு ��ரித்திரத்தை, அதன் சமூக தாக்கத்தை, வீரியத்துடன் வரைந்திருக்கிறார் ராய் மாக்சாம்.
"விலங்குகளுக்காக உப்பை வழங்க அரசு எந்த ஏற்பாடும் செய்யவில்லை. ஊனுண்ணும் விலங்குகளுக்கு வேறு உப்பு தேவைப்படவில்லை. அவற்றிற்கு ஊனிலிருந்து போதுமான உப்பு கிடைத்தது. மனிதர்களுக்கும் புலால் உணவிலிருந்து உப்பு கிடைக்கும் ஆனால் அவர்களுக்கு வேறு எந்த கலப்பும் இல்லாத ஊனுணவு கிடைத்தால்தான் தேவையான உப்பைப் பெற முடியும். இந்தியர்கள் பெரும்பாலும் சைவ உணவை உண்பவர்கள். எனவே இந்த வழிமுறை அவர்களுக்கு உகந்ததல்ல. இல்லையென்றாலும் இந்தியர்களின் அசைவ உணவு ஆடு மாடுகளிலிருந்தே கிடைத்தது. மனிதர்களைப்போலவே இந்த புல்லுண்ணிகள் உயிர்வாழவும் உப்பு தேவையாய் இருந்தது. இந்தியாவின் சில பகுதிகளில் சற்று தரம்குறைந்த உப்பு நிலத்திலேயே இருந்தது. இவற்றை கால்நடைகள் நக்கி உண்டன. கால்நடைகளுக்கு தனியே உப்பு ஒதுக்குவது தேவையற்றது என நிறுவ ஆங்கிலேயர் சிலர் இந்த வாதத்தையே பயன்படுத்தினர். சில பகுதிகளில் இது உண்மையாக இருக்கலாம் ஆனால் பல பகுதிகளில் அவ்வாறில்லை. பெரும்பாலான இந்தியர்கள் பாலுக்கும் எரிபொருளுக்கும் பசுவை நம்பியிருந்தனர். பசுவுக்கு உப்பு தேவையாய் இருந்தது. உப்புப் பற்றாக்குறை கால்நடைகளின் உடல் நலனை குறைத்தது. பால் உற்பத்தியை பாதித்தது."
உப்பின் தாக்கத்தை இதை விட விவரமாக விளக்கமுடியாது. அந்த நிலையை உணர்வுப்பூர்வமாக மட்டும் அணுகாமல், அதன் தாக்கத்தை, சராசரியாக தேவைப்படும் அளவுகளையும், சரசரியாய் கிடைத்து வந்த அளவுகளும், அதன் பொருளாதார அளவுக்கோளையும், அனைத்தையும் அறிவியல் ரீதியாக, கிட்டிய அரசாங்க தரவுகளின் வழியே நிறுவியிருக்கும் ஆழம் அசைக்கமுடியாதது. அது எப்படி பணக்காரர்களை விட ஏழைகளை அதிகம் பாதித்தது என்பதை தெளிவாக வரைந்திருக்கிறார். அதன் மீட்சியாக காந்தியாரின் உப்பு சத்யாக்ரத்தின் முழு பரிமாணத்தையும், ஒரு போராளியாய் காந்தி தேர்ந்தெடுத்த களம் எப்படி சிறந்தது, எப்படி சாமனியர்களுடன், அவர்களின் பிரச்சினைகளுடன் எப்படி இணைக்கிறது என்று தொட்டு விளக்கியிருக்கும் இடம், இன்றைய சமூக போராளிகளுக்கு ஒரு பாடம்.
A.O.Hume, இந்திய விடுதலைப் போராட்ட சரித்திரத்தில் ஒரு வரியாய், ஒரு அடிக்குறிப்பாய் வந்துபோகும் ஒரு மனிதரின் மறுபக்கத்தை விரிந்து வியக்கவைக்கிறது.
’நீங்கள் எரிச்சிலிருக்கும் ஒரு கோவிலில் துறவியாக இருக்கிறீர்கள் இல்லையா?’ ‘ஆமாம். ஹனுமன் கோவிலில்’ ‘அப்படி என்றால் உங்களுக்கு எப்படி இந்த நிலப்பகுதியை குறித்து இவ்வளவு தெரியும்?’ ’நான் வாழ்கை முழுவதும் துறவியாக இருந்ததில்லையே?’ ‘முன்பு என்னவாய் இருந்தீர்கள்?’ ’நான் கொள்ளைக்காரனாய் இருந்தேன்’ ’கொள்ளைக்காரனா! கொள்ளைகாரனா?’ துறவியின் இந்தியை சரியாகப் புரிந்துகொண்டேனா என்று எனக்கு சந்தேகம். ’ஆமா. நான் பல வருடங்களாக கொள்ளைக்காரனாத்தான் இருந்தேன். பாருங்கள்!’ தனது சிவப்பு அங்கியை தூக்கி தொடைகளையும் முதுகையும் காண்பித்தார். அவர் உடல் முழுவதும் தழும்புகள் இருந்தன. ’துப்பாக்கிக்குண்டு காயங்கள்’. ‘என்ன நடந்தது?’ ‘போலிஸ் சுற்றி வளைத்துவிட்டார்கள். 1968லிருந்து 1979 வரைக்கும் ஜெயிலில் இருந்தேன். எதிர்காலம் குறித்து யோசிக்க நிறைய நேரமிருந்தது. நான் விடுதலையானபோது வேலைய மாற்றிக்கொண்டேன்.. துறவியாகிவிட்டேன்.’ ’இந்தப்பகுதில்தான் கொள்ளையனாக இருந்தீங்களா?’ ‘ஆமாம். அதனாலத்தான் இந்தப் பகுதி அத்துப்படி. இருந்தாலும்’ அவர் கண்கள் ஒளிர்ந்தது ‘குதிரை மீதிருந்து இரவில் பார்க்கும்போது இந்த இடம் வேறுமாதிரி தெரிந்தது'
இப்படி கவிதையாய் விரியும் வெகு சில சம்பவங்களின் வழியே இந்தியாவின் மனிதர்களின் பரிமாணங்களையும், அந்த மனிதர்களையும் படம் பிடித்திருக்கும் எழுத்து மின்னுகிறது.
"கடந்த மூன்று வருடங்களில் இந்தியா குறித்தும் இந்தியர்கள் குறித்தும் சிறிது தெரிந்துகொண்டேன். ஆங்கிலேயரின் இந்தியா குறித்து அதிகம் தெரிந்துகொண்டேன். முதலில் நான் ஒரு ஆங்கிலேய மடமையின் ஆதாரமாகத்தான் வேலியை நினைத்திருந்தேன். அது உண்மையில் ஆங்கிலேய அடக்குமுறையின் அசுர முகம் என்று கண்டடைந்து அதிர்ச்சியுற்றேன். இந்தத் தெளிவை நான் அடைந்தபோது என் தேடலில் ஆழ்ந்துவிட்டிருந்தேன், ஆகவே தொடர்ந்தேன்."
சுவாரசியமான இந்த பயணத்தின் மூலம், பிரச்சினையின் கடந்த கால மற்றும் சமகால சிக்கல்களை முழுவதுமாக பிரித்து விளக்கும் முயற்சி முழுவதும் வெற்றி என்று கூற சிறு தடையாய், மொழிபெயர்ப்பு சில இடங்களில் நிறடுகிறது. அதற்கு இதை எழுதிய ராய் மக்சாம்மோ, மொழிபெயர்த்த சிறில் அலெஸ்சோ காரணம் அல்ல. பொதுவாய் மொழிபெயர்க்கப்படும் அழுத்தமான ஆவணங்களின் சிக்கல்தான். இருந்தும் அது, படித்து முடித்தபின் ஏற்படும் பிரமிப்பை சற்றும் குறைப்பதில்லை...
March 1, 2016
ஆசிரியரின் விடா தேடுதல் முயற்சி நமக்கு ஒரு நல்ல நூலை வழங்கியுள்ளது.
யாருக்கு என்ன நடந்தால் எனக்கென்ன? நான், எனது மற்றும் என்னுடைய தேவை என்ற எண்ணம் கொண்ட பேருள்ளங்கள் நிறைந்ததாக இருந்துள்ளது, இன்றுவரை இருந்து வருகிறது நம் துணைக்கண்டம். நம் தாத்தா, பாட்டிகளின் இயலாமையையும், சுயநலத் தன்மையையும் நினைக்கும்போது அருவருப்பாக இருக்கிறது.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் ஒரு இந்திய விவசாயின் ஆண்டு வருமானம் 12 ரூபாய். அநியாய வரியின் காரணமாக ஓர் ஆண்டு உப்புக்கு மட்டும் இந்திய விவசாயி செலுத்திய தொகை இரண்டு ரூபாய் (கிட்டத்தட்ட 40 கிலோ உப்பு).
உப்பின் மீதுள்ள வரியை குறைக்க வேண்டிவந்தால் நிலவரி கூடும், அது பணம் படைத்தவர்களை பாதிக்கும் என்பதால், அளவுக்கும் தேவைக்கும் அதிகமாக பணம் படைத்த கருணையுள்ளம் கொண்ட அந்த இந்தியப் பெருமகனார் உப்பின் மீதிருந்த வரியை மேலும் உயர்த்திவிடும்படி இங்கிலாந்து இராணிக்கு கடிதம் எழுதியுள்ளார்.
உப்பு தன்னுடைய மதிப்பால் காவல்காரனை கடத்தல்காரனாகவும், கடத்தல்காரனை காவல்காரனாகவும் மாற்றியுள்ளது...
யாருக்கு என்ன நடந்தால் எனக்கென்ன? நான், எனது மற்றும் என்னுடைய தேவை என்ற எண்ணம் கொண்ட பேருள்ளங்கள் நிறைந்ததாக இருந்துள்ளது, இன்றுவரை இருந்து வருகிறது நம் துணைக்கண்டம். நம் தாத்தா, பாட்டிகளின் இயலாமையையும், சுயநலத் தன்மையையும் நினைக்கும்போது அருவருப்பாக இருக்கிறது.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் ஒரு இந்திய விவசாயின் ஆண்டு வருமானம் 12 ரூபாய். அநியாய வரியின் காரணமாக ஓர் ஆண்டு உப்புக்கு மட்டும் இந்திய விவசாயி செலுத்திய தொகை இரண்டு ரூபாய் (கிட்டத்தட்ட 40 கிலோ உப்பு).
உப்பின் மீதுள்ள வரியை குறைக்க வேண்டிவந்தால் நிலவரி கூடும், அது பணம் படைத்தவர்களை பாதிக்கும் என்பதால், அளவுக்கும் தேவைக்கும் அதிகமாக பணம் படைத்த கருணையுள்ளம் கொண்ட அந்த இந்தியப் பெருமகனார் உப்பின் மீதிருந்த வரியை மேலும் உயர்த்திவிடும்படி இங்கிலாந்து இராணிக்கு கடிதம் எழுதியுள்ளார்.
உப்பு தன்னுடைய மதிப்பால் காவல்காரனை கடத்தல்காரனாகவும், கடத்தல்காரனை காவல்காரனாகவும் மாற்றியுள்ளது...
June 23, 2019
The Great Hedge of India - Roy Moxham | உப்புவேலி - சிறில் அலெக்ஸ் - Cyril Alex
லட்சக்கணக்கான இந்திய மக்களின் வாழ்க்கையைச் சுரண்ட,ஆங்கிலேயர்கள் அவர்கள் ஆட்சிக்காலத்தில் அமைத்த ஒரு நீண்ட உயிர்வேலியின் வரலாற்றைச் சொல்லும் புத்தகம்.
This book tells the story of one of the least-known and unpopular wonders of Queen Victoria's India - a customs barrier 2300 miles long, most of it made of hedge. It was manned by 12000 men and would have stretched from London to Constantinople. This hedge was used by the British to collect the tax on Salt. Through this tax British had looted millions and millions of rupees from India. This inhumane and aggressive taxation on salt also costed millions of Indian people's lives.
YouTube பதிவாக:
https://youtu.be/vKhyN3QBIWg
லட்சக்கணக்கான இந்திய மக்களின் வாழ்க்கையைச் சுரண்ட,ஆங்கிலேயர்கள் அவர்கள் ஆட்சிக்காலத்தில் அமைத்த ஒரு நீண்ட உயிர்வேலியின் வரலாற்றைச் சொல்லும் புத்தகம்.
This book tells the story of one of the least-known and unpopular wonders of Queen Victoria's India - a customs barrier 2300 miles long, most of it made of hedge. It was manned by 12000 men and would have stretched from London to Constantinople. This hedge was used by the British to collect the tax on Salt. Through this tax British had looted millions and millions of rupees from India. This inhumane and aggressive taxation on salt also costed millions of Indian people's lives.
YouTube பதிவாக:
https://youtu.be/vKhyN3QBIWg
April 22, 2013
One of my best reads in the recent past. Some chapters were so revealing of things that I had no clue about that the read wasnt easy at all. However, Roy Moxham, doesnt use the entire book just to give out facts, he mixes it with his travelogue on trying to unearth some remains of the old hedge. What comes across clearly is his commitment and perseverance.
Even though the book is wonderful and you will have complete admiration for the writer and for his efforts, if you are an Indian, you are likely to feel bad about what you will learn about the hedge in this book. If you are empathetic, you are likely to feel worse.
Even though the book is wonderful and you will have complete admiration for the writer and for his efforts, if you are an Indian, you are likely to feel bad about what you will learn about the hedge in this book. If you are empathetic, you are likely to feel worse.
September 27, 2021
I read by chance in the same year that I read "The Anarchy" by William Dalrymple and "Salt: World History" by Mark Kurlansky. In many ways this book brings elements of the other two together; the historical importance of salt in the world economy, and the barbarity of unbridled capitalism morphing into colonialism.
Part travelogue, part colonial history and part detective story. Very well written and not a demanding read. Some lovely slices of contemporary life in rural India.
Of course, the existence of Google Maps only 25 years ago would have taken all the fun away.
Definitely recommended.
Part travelogue, part colonial history and part detective story. Very well written and not a demanding read. Some lovely slices of contemporary life in rural India.
Of course, the existence of Google Maps only 25 years ago would have taken all the fun away.
Definitely recommended.
February 24, 2010
A guy finds an old book on the history of India in a used bookstore (a common theme in the books I read - hmmm). He finds mention of a 1,000 mile long hedge grown as a Customs wall in the 1800s (British Occupancy). Intrigued, he tries to find out more (and to find if any of the hedge is still around).
I love offbeat books like this. The author mentions taking photographs of his adventures. I wish that some of those and a copy of the Hedge Map had been included. They were sorely missed.
I love offbeat books like this. The author mentions taking photographs of his adventures. I wish that some of those and a copy of the Hedge Map had been included. They were sorely missed.
April 30, 2019
Author goes looking for the great hedge of India that was built in an earlier era. His search and findings about the salt tax of India and other historical facts are intriguing in and of themselves. But his dedication over years and years to find exactly where and how and why this hedge was built becomes a fascination for the reader, as much as author.
You should be interested in India's history and/or culture to read this book. It is fixed on one specific element, but covers a broader array of the culture and time in India.
You should be interested in India's history and/or culture to read this book. It is fixed on one specific element, but covers a broader array of the culture and time in India.
December 18, 2014
I found this book second-hand on a physical shelf at Powell's. Fascinating account of a vegetal version of the Great Wall of China or the Berlin Wall or Hadrian's Wall; or the U.S. border fence with Mexico a structure, in this case a living structure, to keep the wrong sort on the other side. Another sad chapter in the history of colonialism but so crazy an idea that you can't believe it ever took shape.
"Procul, O procul este profani" Aeneid VI, 257
"Procul, O procul este profani" Aeneid VI, 257
March 7, 2023
இப்புத்தகத்தை படித்து முடிக்கும் பொழுது சாதாரண உப்பு அசாதாரணமாகின்றது.
September 8, 2021
உப்பு வேலி
ராய் மாக்ஸம்
தமிழில்: சிறில் அலெக்ஸ்
உப்பு என்பது ஒரு மனிதனுக்கு அவன் வாழ்வில் அடிப்படை தேவையாகும். நாம் சாதரணமாக ஒரு மாதத்திற்கான மளிகை சாமான்களை வாங்க லிஸ்ட் போட்டால் கூட அதில் பலர் உப்பை சேர்க்க மாட்டோம். என்ன ஒரு 15 ரூபாய் வருமா? அதை தெரு கடைகளிலேயே வாங்கி கொள்ளலாம். ஆனால் திடீரென அந்த உப்பின் விலை அதிகமானால், ஒரு கிலோ உப்பின் விலை 1000 ரூபாயாக இருந்தால் நமது நிலை என்னவாக இருக்கும்.
உப்பு வேலி உலக அளவில் மிக முக்கியமான புத்தகமாகும். உலக வரலாற்றில் யாருமே பதிவு செய்யாத ஒரு இரத்தம் பொதிந்த வரலாற்றை பதிவு செய்துள்ளது. ராய் மாக்ஸம் ஒரு டீ எஸ்டேட்டின் முதலாளி ஆவார். இது இல்லாமல் ஒரு நூலகத்தில் பணி புரிந்து வருகிறார். அவர் இலண்டனில் உள்ள பழைய புத்தக கடையான குயிண்டோ என்ற புத்தக கடையில் பழைய புத்தகங்கள் வாங்குவது வாடிக்கை.
அப்படி அவர் வாங்கிய புத்தகம் தான் ஜெனரல் ஸ்லீமன் எழுதிய ‘ஒரு இந்திய அதிகாரியும் புலம்பல்களும் நியாபகங்களும்’ இந்த புத்தகத்தில் ஒரு சிறு பகுதியில் 1869 இல் 2,300 மைல்களுக்கு உப்பு வேலி இருந்ததாகவும் அதை பராமரிக்க 12,000 பேர் நியமிக்கப்பட்டிருந்ததாகவும் எழுதியுள்ளது. இதை படித்தபோது அவருக்கு ஆச்சரியம். இப்படி ஒரு வரலாற்று சிறப்புமிக்க வேலியை பற்றி அவர் இப்போதுதான் படிக்கிறார்.
பிறகு அதன் மீது ஈர்ப்பு உண்டாகவே அவர் இதுக்குறித்து பிரிட்டன் இந்திய அருங்காட்சியகத்தில் கோப்புகளை அலசுகிறார். அதில் ஆண்டு கணக்கு விவரங்களில் உப்பு வேலிக்கு ஒதுக்கிய தொகை குறித்தும் ஆட்கள் குறித்தும் விவரங்கள் கிடைக்கின்றன.
ஆனால் எங்குமே உப்பு வேலி குறித்து ஆவணப்படுத்தப்படவில்லை. எனவே அந்த உப்பு வேலியை தேடி இந்தியா கிளம்புகிறார் ராய் மாக்ஸம். இந்த வரலாறு பயணம் மூலமாக அவர் உப்பு வேலியை மீட்டெடுப்பதே இந்த புத்தகம். இதன் மூலமாக ஏன் இந்தியாவில் ஒரு உப்பு வேலி உருவாகியது என்றும் உப்பின் முக்கியத்துவத்தையும் நம்மால் அறிய முடியும்.
உப்பு வேலி
வெள்ளையர்கள் இந்தியாவை சுரண்டுவதற்காகவே அதை அடிமைப்படுத்தினர் என்பது பலரும் அறிந்ததே. அதில் சில அதிகாரிகளின் பெயர் நமது சிறு மூளையில் சிறிதாக நினைவில் இருக்கலாம். அப்படி ஒரு பெயர்தான் ராபர்ட் க்ளைவ். ராபர்ட் க்ளைவ் இந்தியாவில் உப்பு உற்பத்தி மீது கவனம் செலுத்தினார். உப்பு என்பது அப்போது பல நாடுகளிலும் பணக்காரர்களுக்கான பொருளாக இருந்தது. இதனால் சுத்தமான உப்பு சற்று அதிக விலையில் விற்றன. ஆனால் தரம் குறைவான உப்புகள் ஏழைகளுக்கு கிடைத்தன. இதற்கு காரணம் ஆங்கிலேயர்கள் உப்பின் மீது விதித்திருந்த வரி.
ராபர் க்ளைவ் உப்பின் வழியாக கொள்ளை லாபம் பார்க்க திட்டமிட்டார். எனவே உப்பின் மீதான வரியை அதிகப்படுத்தினார். இதனால் ஒரு அளவிற்கு மேல் ஏழைகளுக்கும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினருக்கும் உப்பு எட்டா கனியானது. அப்போதுதான் கள்ளச்சந்தை உருவானது. தரம் குறைவான உப்புகள் ஏழை மக்களுக்கு கருப்பு சந்தையில் விற்கப்பட்டன.
க்ளைவிற்கு உப்பு வரி மூலமாக அதிகமான பணம் கிடைத்தது. எனவே அதை இன்னும் நெருக்க நினைத்தார். இதற்காக யாரும் உப்பை கடத்தா வண்ணம் வீரர்களை பணிக்கு அமர்த்தி சுங்கங்களை நிறுவினார். இந்த சுங்கங்களை இணைக்கும் விதமாக ஒரு வேலியை அமைத்தார். அதுதான் உப்பு வேலி இந்த உப்பு வேலியை தாண்டி போகும் ஒவ்வொரு உப்பு மூட்டைக்கும் ஆங்கிலேயர்களிடம் வரி செலுத்த வேண்டும்.
உலகின் மிக நீண்ட வேலி என இது அழைக்கப்படுகிறது. காஷ்மீருக்கு அருகே உருவான இந்த வேலி ஒடிசாவிற்கு அருகே வந்து முடிவடைகிறது. இதனால் க்ளைவ் இலட்சங்களில் புரண்டார். ஆனால் மக்களோ பஞ்சத்தில் வாடி வந்தனர் அப்போது ஒரு வருடத்திற்கு தேவையான உப்பின் விலையானது 6 ரூபாய் ஆகும். ஆனால் ஒரு விவசாயியின் மாத வருமானம் சராசரியாக 1 ரூபாய் ஆகும். தன் வருமானத்தில் கால் பகுதியை செலவு செய்தால் மட்டுமே அவனால் ஒரு மாதத்திற்கு தேவையான உப்பை பெற முடியும். உணவுக்கே அந்த ரூபாய் பத்தாத போது உப்பு என்பது அவர்களுக்கு சொகுசு பொருளாக ஆனது.
பிறகு 1770 களில் க்ளைவ் அரிசியையும் அதிகமாக பதுக்கினார். இதன் மூலம் ஆங்கிலேய பணக்காரர்களில் ஒருவராக இவர் ஆனார். இதற்கு இங்கிலாந்தும் சப்போர்ட்டாக இருந்தது. ஆனால் இதனால் ஏற்பட்ட பஞ்சத்தில் லட்சக்கணக்கான மக்கள் வங்கத்தில் இறந்தனர். ஒரு வேளை உணவுக்கு கூட வழியில்லாமல் நடந்த பட்டினி சாவு அவை. அதன் பின்னர் 90 வருடங்களுக்கு இந்தியாவில் உப்பு வரி இருந்தது. இறுதியாக 1942 இல் உப்பு வரி நிறுத்தப்பட்டது.
உப்பு உடலுக்கு இன்றியமையாத பொருளாகும். உப்பு சரியான அளவில் உடலுக்கு கிடைக்காமல் பலர் இறந்ததாகவும் மருத்துவர் ஒருவர் கூறியுள்ளார். ஆனால் உப்பு குறைவால் இறப்பு நிகழும்போது அது உப்பு குறைப்பாட்டால் நிகழ்கிறது என்பது யாருக்கும் தெரியாது. எனவே அது பட்டினி சாவுகளாகவும் தொற்றுநோய் சாவுகளாகவும் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.
உப்பு வேலி பராமரிப்பு, மக்களின் பாடுகள், ஆசிரியரின் பயணம் என இன்னும் புத்தகம் நீள்கிறது.
இந்த புத்தகம் வரலாற்றில் பதிவிடப்படாத ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை பற்றிய புத்தகம் ஆக��ம். கண்டிப்பாக படிக்க வேண்டிய புத்தகம்
ராய் மாக்ஸம்
தமிழில்: சிறில் அலெக்ஸ்
உப்பு என்பது ஒரு மனிதனுக்கு அவன் வாழ்வில் அடிப்படை தேவையாகும். நாம் சாதரணமாக ஒரு மாதத்திற்கான மளிகை சாமான்களை வாங்க லிஸ்ட் போட்டால் கூட அதில் பலர் உப்பை சேர்க்க மாட்டோம். என்ன ஒரு 15 ரூபாய் வருமா? அதை தெரு கடைகளிலேயே வாங்கி கொள்ளலாம். ஆனால் திடீரென அந்த உப்பின் விலை அதிகமானால், ஒரு கிலோ உப்பின் விலை 1000 ரூபாயாக இருந்தால் நமது நிலை என்னவாக இருக்கும்.
உப்பு வேலி உலக அளவில் மிக முக்கியமான புத்தகமாகும். உலக வரலாற்றில் யாருமே பதிவு செய்யாத ஒரு இரத்தம் பொதிந்த வரலாற்றை பதிவு செய்துள்ளது. ராய் மாக்ஸம் ஒரு டீ எஸ்டேட்டின் முதலாளி ஆவார். இது இல்லாமல் ஒரு நூலகத்தில் பணி புரிந்து வருகிறார். அவர் இலண்டனில் உள்ள பழைய புத்தக கடையான குயிண்டோ என்ற புத்தக கடையில் பழைய புத்தகங்கள் வாங்குவது வாடிக்கை.
அப்படி அவர் வாங்கிய புத்தகம் தான் ஜெனரல் ஸ்லீமன் எழுதிய ‘ஒரு இந்திய அதிகாரியும் புலம்பல்களும் நியாபகங்களும்’ இந்த புத்தகத்தில் ஒரு சிறு பகுதியில் 1869 இல் 2,300 மைல்களுக்கு உப்பு வேலி இருந்ததாகவும் அதை பராமரிக்க 12,000 பேர் நியமிக்கப்பட்டிருந்ததாகவும் எழுதியுள்ளது. இதை படித்தபோது அவருக்கு ஆச்சரியம். இப்படி ஒரு வரலாற்று சிறப்புமிக்க வேலியை பற்றி அவர் இப்போதுதான் படிக்கிறார்.
பிறகு அதன் மீது ஈர்ப்பு உண்டாகவே அவர் இதுக்குறித்து பிரிட்டன் இந்திய அருங்காட்சியகத்தில் கோப்புகளை அலசுகிறார். அதில் ஆண்டு கணக்கு விவரங்களில் உப்பு வேலிக்கு ஒதுக்கிய தொகை குறித்தும் ஆட்கள் குறித்தும் விவரங்கள் கிடைக்கின்றன.
ஆனால் எங்குமே உப்பு வேலி குறித்து ஆவணப்படுத்தப்படவில்லை. எனவே அந்த உப்பு வேலியை தேடி இந்தியா கிளம்புகிறார் ராய் மாக்ஸம். இந்த வரலாறு பயணம் மூலமாக அவர் உப்பு வேலியை மீட்டெடுப்பதே இந்த புத்தகம். இதன் மூலமாக ஏன் இந்தியாவில் ஒரு உப்பு வேலி உருவாகியது என்றும் உப்பின் முக்கியத்துவத்தையும் நம்மால் அறிய முடியும்.
உப்பு வேலி
வெள்ளையர்கள் இந்தியாவை சுரண்டுவதற்காகவே அதை அடிமைப்படுத்தினர் என்பது பலரும் அறிந்ததே. அதில் சில அதிகாரிகளின் பெயர் நமது சிறு மூளையில் சிறிதாக நினைவில் இருக்கலாம். அப்படி ஒரு பெயர்தான் ராபர்ட் க்ளைவ். ராபர்ட் க்ளைவ் இந்தியாவில் உப்பு உற்பத்தி மீது கவனம் செலுத்தினார். உப்பு என்பது அப்போது பல நாடுகளிலும் பணக்காரர்களுக்கான பொருளாக இருந்தது. இதனால் சுத்தமான உப்பு சற்று அதிக விலையில் விற்றன. ஆனால் தரம் குறைவான உப்புகள் ஏழைகளுக்கு கிடைத்தன. இதற்கு காரணம் ஆங்கிலேயர்கள் உப்பின் மீது விதித்திருந்த வரி.
ராபர் க்ளைவ் உப்பின் வழியாக கொள்ளை லாபம் பார்க்க திட்டமிட்டார். எனவே உப்பின் மீதான வரியை அதிகப்படுத்தினார். இதனால் ஒரு அளவிற்கு மேல் ஏழைகளுக்கும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினருக்கும் உப்பு எட்டா கனியானது. அப்போதுதான் கள்ளச்சந்தை உருவானது. தரம் குறைவான உப்புகள் ஏழை மக்களுக்கு கருப்பு சந்தையில் விற்கப்பட்டன.
க்ளைவிற்கு உப்பு வரி மூலமாக அதிகமான பணம் கிடைத்தது. எனவே அதை இன்னும் நெருக்க நினைத்தார். இதற்காக யாரும் உப்பை கடத்தா வண்ணம் வீரர்களை பணிக்கு அமர்த்தி சுங்கங்களை நிறுவினார். இந்த சுங்கங்களை இணைக்கும் விதமாக ஒரு வேலியை அமைத்தார். அதுதான் உப்பு வேலி இந்த உப்பு வேலியை தாண்டி போகும் ஒவ்வொரு உப்பு மூட்டைக்கும் ஆங்கிலேயர்களிடம் வரி செலுத்த வேண்டும்.
உலகின் மிக நீண்ட வேலி என இது அழைக்கப்படுகிறது. காஷ்மீருக்கு அருகே உருவான இந்த வேலி ஒடிசாவிற்கு அருகே வந்து முடிவடைகிறது. இதனால் க்ளைவ் இலட்சங்களில் புரண்டார். ஆனால் மக்களோ பஞ்சத்தில் வாடி வந்தனர் அப்போது ஒரு வருடத்திற்கு தேவையான உப்பின் விலையானது 6 ரூபாய் ஆகும். ஆனால் ஒரு விவசாயியின் மாத வருமானம் சராசரியாக 1 ரூபாய் ஆகும். தன் வருமானத்தில் கால் பகுதியை செலவு செய்தால் மட்டுமே அவனால் ஒரு மாதத்திற்கு தேவையான உப்பை பெற முடியும். உணவுக்கே அந்த ரூபாய் பத்தாத போது உப்பு என்பது அவர்களுக்கு சொகுசு பொருளாக ஆனது.
பிறகு 1770 களில் க்ளைவ் அரிசியையும் அதிகமாக பதுக்கினார். இதன் மூலம் ஆங்கிலேய பணக்காரர்களில் ஒருவராக இவர் ஆனார். இதற்கு இங்கிலாந்தும் சப்போர்ட்டாக இருந்தது. ஆனால் இதனால் ஏற்பட்ட பஞ்சத்தில் லட்சக்கணக்கான மக்கள் வங்கத்தில் இறந்தனர். ஒரு வேளை உணவுக்கு கூட வழியில்லாமல் நடந்த பட்டினி சாவு அவை. அதன் பின்னர் 90 வருடங்களுக்கு இந்தியாவில் உப்பு வரி இருந்தது. இறுதியாக 1942 இல் உப்பு வரி நிறுத்தப்பட்டது.
உப்பு உடலுக்கு இன்றியமையாத பொருளாகும். உப்பு சரியான அளவில் உடலுக்கு கிடைக்காமல் பலர் இறந்ததாகவும் மருத்துவர் ஒருவர் கூறியுள்ளார். ஆனால் உப்பு குறைவால் இறப்பு நிகழும்போது அது உப்பு குறைப்பாட்டால் நிகழ்கிறது என்பது யாருக்கும் தெரியாது. எனவே அது பட்டினி சாவுகளாகவும் தொற்றுநோய் சாவுகளாகவும் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.
உப்பு வேலி பராமரிப்பு, மக்களின் பாடுகள், ஆசிரியரின் பயணம் என இன்னும் புத்தகம் நீள்கிறது.
இந்த புத்தகம் வரலாற்றில் பதிவிடப்படாத ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை பற்றிய புத்தகம் ஆக��ம். கண்டிப்பாக படிக்க வேண்டிய புத்தகம்
May 24, 2018
4.5 ☆
Finished reading ... The Great Hedge of India / Roy Moxham ... 23 May 2018
ISBN: 1841192600 … 234 pp.
The Great Wall of China, the Berlin Wall, the Israeli West Bank Barrier, Trump's Mexican Wall and … the Great Hedge of India?!??
Author Roy Moxham saw a brief reference to this hedge and became like a man possessed. That comes over so clearly at the beginning of the book that I wondered if the book was going to be readable. It is! And what an amazing tale. Outside his day job and during his annual leave, Moxham scoured libraries looking for information and maps and went to India to try to find the hedge itself.
The hedge forms about half of a roughly 2,000 mile wall along the 19thC British Customs Line in India. The reason for the hedge-wall? Salt, specifically a tax there-on. In the West we're so accustomed to warnings against consuming excessive salt that we (I!) have stopped thinking about it as essential for life. Moxham explains the need for salt and, because it is essential, how the brutal and brutally enforced tax on salt had a disastrous effect upon the Indian poor and their livestock.
The British salt tax in India was not anything new. Other countries have had similar taxes, although only in France was it as oppressive as in India. Salt taxes also went back a long way. The Romans funded the second Punic War via a salt tax. [It was learning about the Punic Wars in primary school that saw me visiting Carthage many years later.]
Moxham's travels in India are both warning and encouraging to anyone wanting to visit there. But so as not to give everything away, you'll have to read the book to find out about his successes and/or failures.
I know very little about India and have even less desire to visit there, yet I found this book a fabulous read. The book would have been enhanced by the inclusion of illustrations. I gather there is a revised ed. (2017) with photos.
Borrowed from my local library.
August 23, 2020
ராய் மாக்ஸ் எனும் இந்த
புத்தகத்தின் ஆசிரியர்
லண்டன் சாரிங்கிராஸ் தெருவின்
பழைய புத்தகக்கடை ஒன்றில்
பிரிட்டிஷ் இந்தியாவில்
மேஜர் ஜெனரலாக இருந்த
'வில்லியம் ஹென்றி ஸ்லிமென்' எழுதிய
"எனது பயணங்களும் மீள் நினைவுகளும்" (Rambles and Recollections of an Indian official)
என்ற புத்தகத்தை 25 பவுண்டுக்கு வாங்குகிறார். அந்த புத்தகத்தில்தான் 19ஆம் நூற்றாண்டில் உப்பு வரி வசூலிப்பதற்காக
இந்தியாவை இரண்டாகப் பிரித்த
"பர்மத் லையின்" (permit line) எனும்
மாபெரும் புதர்வேலியை பற்றிய
சிறு குறிப்பு தென்படுகிறது.
எந்த வரலாற்று புத்தகத்திலும் தென்படாத கிட்டத்தட்ட இந்திய மக்கள் அனைவருமே மறந்துவிட்ட அந்த வேலியை பற்றிய தகவல்களை தேட தொடங்குகிறார்.
தனக்கு கிடைத்த நம்பத்தகுந்த
சில தகவல்களை வைத்துக்கொண்டு இந்தியாவிற்கு பயணம் மேற்கொள்கிறார்.
இன்னல்கள் நிறைந்த அவர் பயணத்தில்
அந்த புதர்வேலியை கண்டுபிடித்தாரா? இல்லையா? என்பதை பல வரலாற்று தகவல்களுடன் எழுதியிருக்கிறார்.
இவர் பயணத்தில் பிரச்சினை என்னவென்றால் அந்த வேலி 1879ஆம் வருடமே ஆங்கிலேயர்களால் கைவிடப்பட்டுவிட்டது.
மேலும் அதன் தடையங்களெல்லாம் வயல்வெளிகளாகவோ, அல்லது சாலைகளாகவோ மாற்றப்பட்டுவிட்டது.
இந்த வேலி உருவாக முக்கிய காரணமாக இருந்தவர் இந்திய தேசிய காங்கிரஸின் முதல் தலைவராக இருந்த
"ஆலன் ஆக்டேவியன் ஹுயூம்"
இந்த வேலியின் வழித்தடம்
சிந்து நதியைத் தொடர்ந்து இன்றைய பாக்கிஸ்தானுக்குள் சென்றது, தில்லியை சுற்றி சென்றது ஆக்ரா, ஜான்சி, ஹோஷங்கபாத், காண்ட்வா , சந்திராப்பூர் ராய்ப்பூர் எனச் சுற்றி மகாநதி ஆற்றில், இன்றைய ஒரிசா மாநிலத்தில் முடிவடைந்தது. 1521 மைல்கள்(புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளபடி)தொலைவில் ஒரு நீண்ட எல்லை. இந்திய வரலாற்றின் ஒரு முக்கியமான பகுதியை ஆதாரங்களுடன் எடுத்துரைக்கும் புத்தகம்.
புத்தகத்தின் ஆசிரியர்
லண்டன் சாரிங்கிராஸ் தெருவின்
பழைய புத்தகக்கடை ஒன்றில்
பிரிட்டிஷ் இந்தியாவில்
மேஜர் ஜெனரலாக இருந்த
'வில்லியம் ஹென்றி ஸ்லிமென்' எழுதிய
"எனது பயணங்களும் மீள் நினைவுகளும்" (Rambles and Recollections of an Indian official)
என்ற புத்தகத்தை 25 பவுண்டுக்கு வாங்குகிறார். அந்த புத்தகத்தில்தான் 19ஆம் நூற்றாண்டில் உப்பு வரி வசூலிப்பதற்காக
இந்தியாவை இரண்டாகப் பிரித்த
"பர்மத் லையின்" (permit line) எனும்
மாபெரும் புதர்வேலியை பற்றிய
சிறு குறிப்பு தென்படுகிறது.
எந்த வரலாற்று புத்தகத்திலும் தென்படாத கிட்டத்தட்ட இந்திய மக்கள் அனைவருமே மறந்துவிட்ட அந்த வேலியை பற்றிய தகவல்களை தேட தொடங்குகிறார்.
தனக்கு கிடைத்த நம்பத்தகுந்த
சில தகவல்களை வைத்துக்கொண்டு இந்தியாவிற்கு பயணம் மேற்கொள்கிறார்.
இன்னல்கள் நிறைந்த அவர் பயணத்தில்
அந்த புதர்வேலியை கண்டுபிடித்தாரா? இல்லையா? என்பதை பல வரலாற்று தகவல்களுடன் எழுதியிருக்கிறார்.
இவர் பயணத்தில் பிரச்சினை என்னவென்றால் அந்த வேலி 1879ஆம் வருடமே ஆங்கிலேயர்களால் கைவிடப்பட்டுவிட்டது.
மேலும் அதன் தடையங்களெல்லாம் வயல்வெளிகளாகவோ, அல்லது சாலைகளாகவோ மாற்றப்பட்டுவிட்டது.
இந்த வேலி உருவாக முக்கிய காரணமாக இருந்தவர் இந்திய தேசிய காங்கிரஸின் முதல் தலைவராக இருந்த
"ஆலன் ஆக்டேவியன் ஹுயூம்"
இந்த வேலியின் வழித்தடம்
சிந்து நதியைத் தொடர்ந்து இன்றைய பாக்கிஸ்தானுக்குள் சென்றது, தில்லியை சுற்றி சென்றது ஆக்ரா, ஜான்சி, ஹோஷங்கபாத், காண்ட்வா , சந்திராப்பூர் ராய்ப்பூர் எனச் சுற்றி மகாநதி ஆற்றில், இன்றைய ஒரிசா மாநிலத்தில் முடிவடைந்தது. 1521 மைல்கள்(புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளபடி)தொலைவில் ஒரு நீண்ட எல்லை. இந்திய வரலாற்றின் ஒரு முக்கியமான பகுதியை ஆதாரங்களுடன் எடுத்துரைக்கும் புத்தகம்.
April 22, 2023
As intriguing as it sounds, this book is about a 'hedge'. Yes, you heard it right a 'hedge'.
"In populated parts of the country, where smuggling is rife, the men are active in preventing the passage of contraband goods by a barrier which, in its most perfect form, is utterly impassable yo man or beast and all the outlets through which are guarded."
- Allan Octavian Hume
Can you guess what contraband good is quoted above?
'Salt', yes salt. Most of us are aware of the salt tax and Gandhi's Dandi march. But, long before Gandhi, the salt tax was started by East India company and continued to be levied for years. Since salt was mostly free in princely states, Britishers were worried about the smuggling from princely states to the British controlled regions.
To secure the levy of a duty on salt..there grew up gradually a monstrous system. A customs line was established, which strretched rrom Indus to Mahanadi , a distance of 2300 miles; and it was guarded by 12000 men. It consisted principally of an immense impenetrable hedge of thorny trees and bushes.
The author is fascinated about this hedge after he reads it somewhere, and that starts a quest for a lost wonder of the world, in the author's words, a 'ridiculous obsession'.
This book is partly history, partly a detective story, and partly a travelogue. You will enjoy reading this.
"In populated parts of the country, where smuggling is rife, the men are active in preventing the passage of contraband goods by a barrier which, in its most perfect form, is utterly impassable yo man or beast and all the outlets through which are guarded."
- Allan Octavian Hume
Can you guess what contraband good is quoted above?
'Salt', yes salt. Most of us are aware of the salt tax and Gandhi's Dandi march. But, long before Gandhi, the salt tax was started by East India company and continued to be levied for years. Since salt was mostly free in princely states, Britishers were worried about the smuggling from princely states to the British controlled regions.
To secure the levy of a duty on salt..there grew up gradually a monstrous system. A customs line was established, which strretched rrom Indus to Mahanadi , a distance of 2300 miles; and it was guarded by 12000 men. It consisted principally of an immense impenetrable hedge of thorny trees and bushes.
The author is fascinated about this hedge after he reads it somewhere, and that starts a quest for a lost wonder of the world, in the author's words, a 'ridiculous obsession'.
This book is partly history, partly a detective story, and partly a travelogue. You will enjoy reading this.
June 29, 2022
ईस्ट इंडिया कंपनी और भारत पर उसका शासन इतना क्रूर और संयम से रहित था कि भारत से लाभ को अधिकतम करने और खजाने को वापस लाने के लिए हर संभव प्रयास किया गया था। श्वेत इतिहासकार बेशक तथ्यों से शर्मिंदा हैं लेकिन वोकिज़्म की उनकी स्वीकृति ने उन्हें कठोर वास्तविकता की अनदेखी कर दी है। जातिवाद, गोरे देशों में "अकादमिया" पर कब्जा कर लिया है, जो कि कट्टरवाद के केंद्र में है। ग्रेट हेज ऑफ इंडिया में अंग्रेजी शासन की क्रूरता को दर्शाने के लिए एक अच्छी किताब। कंपनी क्षेत्रों और रियासतों के बीच एक सीमा शुल्क लाइन के रूप में निर्मित इसका उद्देश्य रियासतों से कंपनी क्षेत्रों में तस्करी को रोकना था। नमक एक आवश्यक वस्तु है और एक बड़ा कर लगाया गया था। 1879 में उड़ीसा से अफगान सीमा तक फैली कस्टन लाइन को ध्वस्त कर दिया गया रॉय मोक्सहम भारत के परिदृश्य पर निशान की तलाश में गए।
December 24, 2017
Almost by chance India travel writer Roy Moxham came across a stray reference of customs barrier that ran from Multan in the north to Burhanpur in the south, effectively separating Eastern and Western India. Erected during the days of the East India company, the purpose of this barrier was to control the salt trade, one of the profitable sources of tax revenue. The length of this barrier was such, that if erected in Europe it would join London and Istanbul.
This book is a fascinating story of Roy Moxham's research and travel to India to find the last remnants of this vanished boundary.
This book is a fascinating story of Roy Moxham's research and travel to India to find the last remnants of this vanished boundary.
Displaying 1 - 30 of 89 reviews